Goodbye Swaziland

Hey allemaal!

Met een beetje vertraging komt hier mijn laatste blog over Swaziland (of eSwatini vanaf nu, aangezien de koning gisteren tijdens de viering van zijn 50ste verjaardag en 50 jaar onafhankelijkheid deze naam introduceerde). Ik ben welgeteld drie dagen thuis en heb nauwelijks een momentje gehad om even te wennen aan het terug in België zijn. De voorbije twee dagen ben ik dan ook meteen gaan solliciteren om daarna te horen gekregen te hebben dat ik volgende week meteen van start mag gaan! Weinig rust dus voor mij, maar misschien niet zo slecht… zo moet ik momenteel niet te veel denken aan het gemis van Swaziland en alle mensen daar die mij zo nauw aan het hart liggen! Want het gemis is er zeker!! Ik zou meteen terugvliegen als ik kon…

Maar jullie zijn natuurlijk benieuwd hoe mijn laatste weken in Swaziland zijn verlopen. Wel, deze zijn voorbijgevlogen!! Elk moment dat ik had, probeerde ik bij de jongens en meisjes te zijn aangezien ik besefte dat het wel eens de laatste keer zou kunnen zijn dat ik iedereen zou zien. Om van alle jongeren afscheid te nemen organiseerde ik voorbije zaterdag een filmnamiddag in Bosco Hall. Hier is een zaaltje dat je een beetje het gevoel van een cinema kan geven :D. Aangezien iedereen hier ook heel graag frietjes eet, bestelde ik frietjes voor iedereen bij de Fish and chips. Daarnaast kreeg iedereen een Russian (soort worst) en heel veel snacks… Oh en natuurlijk op het einde een stukje cake (geen feestjes zonder cake hier!). Het was een geweldige dag, maar ook heel erg stresserend en heel erg druk! Achteraf hoorde ik wel van heel wat jongeren dat ze het superleuk vonden, dus dat geeft altijd een leuk gevoel!!

Ook in de kleuterschool, kleuteropleiding en brugschool was het vorige week tijd om afscheid te nemen! Aangezien ik het vorige week ook heel erg druk had om de projecten rond te krijgen ben ik helaas minder aanwezig kunnen zijn dan gepland. Dit zorgde er jammer genoeg voor dat ik donderdag niet aanwezig was bij de kleuteropleiding, waar de studenten blijkbaar een verrassingsafscheidsfeestje voor mij hadden gepland 😦 :(. Dit was echt wel erg om te horen. Zij hadden verschillende cadeautjes voor mij, die ik vrijdag van de directie heb gekregen. Ik ben toen meteen hen gaan opzoeken in de lessen die ze nog hadden om hen ontzettend hard te bedanken!!! De leerkrachten van de kleuterschool heb ik gelukkig wel dag kunnen zeggen, wat resulteerde in een hele fotoshoot 😀

Tot slot heb ik natuurlijk nog heel wat te vertellen over de projecten!! Allereerst nog eens een hele dikke merci voor iedereen die ons financieel een handje geholpen heeft. Oorspronkelijk was het plan om twee irrigatiesystemen op te bouwen in twee verschillende huizen en nieuwe tafels en banken te voorzien in de studieruimte van één huis. Wij deden heel wat oproepen voor centjes en vreesden niet genoeg te hebben. Wat bleek… we hebben meer kunnen doen dan oorspronkelijk gepland EN ik heb alles nog kunnen meemaken in mijn laatste week!!! Dat is natuurlijk super nieuws, want nu heb ik jullie heel wat foto’s te tonen! Ik liet jullie op facebook al wat foto’s zien over de opbouw van het irrigatiesysteem. Intussen zijn beide irrigatiesystemen opgebouwd en klaar om in werking te treden!! Ook omtrent de tafels en banken probeerde ik jullie reeds zoveel mogelijk up to date te houden. De afspraak was dat deze klaar zouden zijn op donderdag en jawel… volgens mij werkten ze tot de laatste minuut, maar vrijdagochtend konden we ze meteen gaan ophalen!!! Het was nog een beetje spannend of ik ze ook daadwerkelijk in de studieruimte zou zien, aangezien het een heel werkje zou zijn om de andere tafels en banken van de grond te verwijderen. Maar ook dat is gelukt!! En de jongens zijn er erg blij mee!

Nu zijn jullie waarschijnlijk nieuwsgierig… wat dan met het overige geld?? Wel, in twee van de residentiële huizen vonden wij dat de tv-ruimte er erg armzalig bijlag. Er waren nauwelijks banken om op te zitten en als deze er al waren, waren ze kapot of enorm hard. Wij besloten dus om voor beide huizen met de extra centjes een comfortabele zetel aan te kopen. Daarnaast is er 1 huis zonder tv, wij hadden nog net genoeg centjes over om ook dit voor hen aan te schaffen!! We kregen enorm veel bedankjes van iedereen en ik wil deze heel graag doorgeven aan jullie, want zonder jullie hulp was dit ons niet gelukt!!!

Hoi hoi!!

Deze blogpost begin ik meteen met goed nieuws. Vorige keer vertelde ik jullie namelijk over de nood aan meer sponsorgeld, opdat de twee projecten waarmee we aan de slag wilden gaan verwezenlijkt konden worden. Deze keer kan ik jullie meedelen dat beide projecten gestart zijn!!!

Vandaag kon ik al een kijkje gaan nemen bij enjabulweni, waar één van de irrigatiesystemen opgebouwd wordt. Er werd reeds heel wat aarde uit de weg geruimd, opdat deze namiddag de eerste laag beton gegoten kan worden. Met betonblokken zal een platform gebouwd worden waarop de tank plaats zal nemen. Deze moet hoger geplaatst worden opdat geen pomp nodig is om het water eenvoudig naar de tuin te leiden.

Eens de betonlaag af is zullen we ongeveer een week moeten wachten opdat deze goed kan drogen. Terwijl zal ook in Fairview het tweede irrigatiesysteem op poten gezet worden! Hopelijk verloopt alles vlot, dan kan ik sowieso één volledig irrigatiesysteem zien vooraleer ik terug naar België vertrek!

Ook het tweede project konden we gisteren het startsignaal geven! Vanaf vandaag zullen de nieuwe tafels en banken uit het stevigste hout gefabriceerd worden. Dit gebeurd volledig binnen MYC, aangezien er binnen het skills center een houtafdeling bestaat. Ik probeer morgen de houtafdeling zeker eens een bezoekje te brengen om een kijkje te nemen hoe het met onze tafels en banken staat! Via facebook kunnen jullie de evolutie van de projecten mee opvolgen!

Natuurlijk is het hier ook zonet Pasen geweest! Anders dan in België betekent dat hier geen vakantie (wel een verlengd weekend). Het is gek om te beseffen dat ik zowel Kerst als Pasen zover van huis heb gevierd. Op Paasmaandag zijn we net zoals op Kerst met de jongens van het project naar Mlilwane gegaan. Jep, hier was het alweer tegen de 30 graden! Een hele dag zwemmen en braaien, zo vierden wij Pasen. Op Pasen zelf ging ik met enkele vrijwilligers naar een foodfestival, georganiseerd door één van onze vrienden hier. Ook hier aten we braai, dronken we cocktails en luisterden we naar heel wat livemuziek!

Ook donderdag en vrijdag waren ze hier vrij, dus gingen we ook op zoek naar een fijne daginvulling. Samen met de vrijwilligers en nog wat andere mensen zijn we nog eens gaan hiken, we beklommen de shiva’s breast en konden genieten van een prachtig uitzicht wanneer we de top bereikten!

Tot slot komt het einde nu helaas wel echt in zicht. Het is dus tijd om een afscheid te beginnen plannen. Ik zal voor alle jongeren van het project een filmnamiddag voorzien, waarbij iedereen kan genieten van hapjes en drankjes! Laat ons hopen dat dit een fijne afsluiter van mijn periode wordt!!

Tot gauw!

Het einde in zicht :(

Hey!

We zijn alweer bijna drie weken verder. Deze keer is het heel wat stiller in ons huisje terwijl ik deze blog schrijf. Lianne en Sharon vertrokken voorbije weekend namelijk terug naar Nederland. Geen leuk moment, want dat wilt zeggen dat ook mijn periode in Swaziland stilletjes aan op zijn einde komt. Lianne en Sharon zijn momenteel alweer terug in Nederland en hebben al hun warme kleren terug mogen bovenhalen. Gelukkig kan ik nog een kleine maand genieten van al mijn kleedjes en topjes!

Door het vertrek van Lianne en Sharon was voorbije weekend erg druk! Zij organiseerden een braai voor alle jongeren. Bijna iedereen was erbij, super dagje!! Ook de laatste filmavonden werden gedaan, opdat uiteindelijk het afscheid kon volgen.. Een moment waar zowel vrijwilligers als jongeren enorm naar opkijken. Het sfeertje dat er hing zorgde er dan ook voor dat ik mijn afscheid (dat er algauw aankomt) nog zoveel mogelijk probeer te verdringen.

Voorbije week zorgden we ervoor dat het reïntegratieplan afgerond werd. Er is nu een volledig document opgesteld, waaraan de organisatie in de toekomst hopelijk veel aan zal hebben! Ook mijn dagindeling ziet er alweer ietsje anders uit. Nu Lianne de libraryklassen niet meer kan doen, neem ik deze volledig over samen met Kia. Maandag, dinsdag en woensdag staan dus in het teken van deze lessen. Woensdag (na de libraryles), donderdag en vrijdag breng ik op de kleuterschool door.

Zoals velen van jullie waarschijnlijk al weten zijn er twee projecten waar wij mee bezig zijn. De eerste is het opzetten van een irrigatiesysteem. We besloten om in twee van de huizen van MYC een dergelijk systeem te installeren. Deze zou ervoor zorgen dat regenwater efficiënt opgevangen wordt en vervolgens gebruikt kan worden om het hele jaar door een tuin met allerlei gewassen te onderhouden! Momenteel is hier namelijk niet voldoende water voor voorhanden! Heel wat mensen stortten reeds centjes om ons bij dit project te helpen. Ondertussen is het geld dan ook overgemaakt naar de organisatie, opdat volgende week de nodige materialen aangekocht kunnen worden! Als alles vlot verloopt zal het irrigatiesysteem over twee weken geïnstalleerd worden!! Ik zorg er zeker voor dat hier foto’s van gepubliceerd worden.

Voor het tweede project echter hebben we jullie hulp nog nodig!!! Elk huis van MYC heeft een studeerruimte. Deze ruimte wordt dagelijks door de jongeren gebruikt, aangezien educatie erg serieus genomen wordt en zeer waardevol is voor de toekomst van deze jongeren. Deze studeerruimtes zijn echter in zeeeer slechte toestand! Zo vind je banken waar je enkel nog maar op een ijzeren frame kunt zitten, tafels waar stukken uit zijn,… Aangezien in deze ruimtes zoveel uren worden doorgebracht lijkt het ons heel belangrijk dat deze vernieuwd kunnen worden! Het plan is om de banken en tafels volledig te vervangen. Zoals sommigen van jullie waarschijnlijk reeds op facebook zagen hebben we nog heel wat centjes nodig om te verwezenlijken! Heel wat mensen deden reeds een bijdrage, waardoor bijna 1/4 van het totale bedrag is ingezameld, waarvoor heel veel dank!!! MAAR we zijn er nog niet… met nog maar enkele weken te gaan voor mij dringt de tijd enorm. Heel graag zou ik er nog bij zijn om het project te verwezenlijken! We hebben jullie hulp dus enorm hard nodig! Elke euro die je kan missen betekent hier een enorm verschil. Wil je graag een donatie sturen dan kan dit op het volgende rekeningnummer: BE02 9731 8056 6140

Alvast heel erg bedankt!! Ik probeer jullie zo goed mogelijk op de hoogte te houden!

Groetjes Annelien en tot gauw!

Vernieuwde planning, kleren en marimba!

Hey daar!

Het is alweer véél te lang geleden! Maar hier krijgen jullie toch nog eens een update over hoe mijn dagen er de laatste tijd uitzien! Ik kan je alvast één iets vertellen: er zijn nauwelijks momenten waarop ik even helemaal niets te doen heb.

De laatste weken probeerde ik voornamelijk terug een routine in mijn dagen te krijgen. Vorige keer vertelde ik jullie dat ik misschien computerlessen zou geven aan de studenten in de kleuteropleiding. Aangezien er geen computerleerkracht was heb ik deze lessen de voorbije twee weken inderdaad op mij genomen. Ook de les omtrent gezondheid was tijdelijk niet voorzien van een leerkracht, waardoor ik ook deze samen met Sharon op mij nam! Intussen is er terug een leerkracht voor beide vakken, waardoor ik terug op zoek kon gaan naar een andere dagindeling. De computerleerkracht gaf wel aan dat het een extra hulp zou kunnen zijn als ik hem af en toe bijsta in zijn lessen, dus ik wacht nog even af wat daaromtrent juist verwacht wordt van mij.

Daarnaast ben ik ook heel erg druk bezig met het neerzetten van een reïntegratiebeleid voor de organisatie. In een eerdere blog legde ik jullie waarschijnlijk al uit dat na overleg de organisatie besloot Sharon, Lianne en mij hier graag rond aan het werk te zien. Na heel wat interviews kregen we een idee van wat reïntegratie in deze organisatie betekent. Van daaruit gingen we aan de slag om dit op papier uit te werken en ideeën hieromtrent toe te voegen. Deze week was onze eerste grote vergadering over het plan dat reeds op papier staat. Het is nog maar een eerste versie, waaraan nog erg veel aanpassingen gedaan kunnen worden, maar hopelijk is het een begin van een plan die algauw door de hele organisatie gekend is en strikt kan opgevolgd worden.

Zo’n twee weken terug werd onze vrijwilligersgroep ook wat uitgebreid! Er kwamen twee meisjes aan uit Finland, die hier drie maanden zullen doorbrengen in het teken van hun studie. We probeerden hen reeds rond te leiden door de stad, namen hen mee naar Swazi Candles, introduceerden hen aan een deel van de jongeren,… Het doet erg denken aan onze eerste weken in Swaziland! Zij hebben namelijk nog geen planning, waardoor hun dagen voornamelijk bestaan uit wachten, wachten en nog eens wachten. Over twee weken echter zijn we alweer met vier vrijwilligers, aangezien Lianne en Sharon dan terug naar Nederland zullen vertrekken. Jawel… de eerste zes maanden zitten er dan al op!! Ongeloofelijk hoe snel dat ging. Dat betekent ineens ook dat er op dat moment nog maar 1 maand rest voor mij. Het is een heel erg gek idee dat ik Swaziland dan achter mij zal moeten laten, maar ik ben ook wel volledig klaar om in het werkleven te stappen! In de weinige vrije momenten die ik heb probeer ik dan ook alvast mijn CV in orde te brengen en vacatures in de gaten te houden!

In mijn vorige blog vertelde ik jullie ook over het feit dat ik alle kleren die door mijn ouders meegenomen waren per maat had gesorteerd. Samen met de kleren die Lianne aangekregen had stelden we pakketjes samen voor elke jongere van het project! Intussen zijn deze pakketjes ook allemaal rondgedeeld. Iedereen was heel blij met de kleren die ze ontvingen! Tegenwoordig zien we dan ook heel wat jongeren met gekende kledingsstukken rondlopen!! Ik wil iedereen die kleren doneerde via deze weg dan ook nog eens heel erg bedanken. Wanneer wij namelijk iets niet meer mooi vinden, het beu gedragen zijn of het gewoon niet meer in de mode is, wordt het vergeten in een hoekje van onze kledingkast. Jullie kledingsstukken krijgen een heel nieuw leven bij de jongeren van MYC, en ik kan jullie verzekeren dat de ze hier niet in een vergeten hoekje terecht zullen komen!

Ten slotte was er het voorbije weekend een marimba-optreden! Dit is sowieso heel erg fijn om bij te wonen, maar deze keer was toch wat extra speciaal. Lianne, Sharon en ik moesten ook twee nummertjes brengen. Ondanks heel wat foutjes in onze liedjes, hebben we er zeker van genoten!

 

 

Back to work

Hallo!

Lang geleden, maar ik ben hier nog steeds! Zoals ik vorige keer vertelde ben ik samen met Lianne en Sharon Zuid-Afrika gaan verkennen! De voorbije weken was het hier namelijk zomervakantie, wat ervoor zorgde dat de meeste jongeren van het project thuis waren, de scholen waren ook toe en ook de office was een tijdje toe. Weinig te beleven hier, dus het ideale moment om zelf eventjes een break te nemen.
We wilden graag zoveel mogelijk van Zuid-Afrika zien, dus kozen we ervoor een auto te huren. Met deze auto zijn we heel wat plaatsen afgegaan van het oosten (Durban) tot het westen (Kaapstad) van Zuid-Afrika! Om terug te keren namen we de Shosholoza nachttrein naar Johannesburg, gekend om zijn vertragingen. En ja hoor met 6 uur vertraging kwamen we uiteindelijk na 32u reizen aan in Johannesburg! Foto’s volgen nog!

Na een vermoeiende reis kwamen we vrijdag terug in ons thuisstadje aan. We werden meteen overwelmd met informatie, er waren namelijk heel wat veranderingen gebeurd terwijl wij weg waren. Zo was het eerste schokkende nieuws dat de special needs class er niet meer is. Volgens de overheid was namelijk het papierwerk niet helemaal in orde. In de special needs class kregen zo’n 15 leerlingen de kans om op hun eigen tempo, met meer individuele begeleiding progressie te maken. Voor velen van hen was deze klas cruciaal voor hun ontwikkeling, aangezien naar leerproblemen, mentale/fysieke beperkingen in Swaziland nauwelijks omgekeken wordt. Wat er nu met deze leerlingen zal gebeuren is een vraag dat ons erg bezighoudt!

Vrijdag wilden we ook meteen terug wat jongens zien dus liepen we langs enjabulweni. Daar kregen we te horen dat er slechts twee jongens waren. Al de andere jongens waren ofwel thuis ofwel in één van de andere huizen. Het enjabulweni huis zou met nieuwe jongeren opgevuld worden. Dit nieuws kwam heel onverwacht. Van verschillende mensen kregen we te horen dat de jongens die nog thuis zijn, niet meer terug zouden komen. Gelukkig bleek dit achteraf gezien niet helemaal te kloppen. Een deel van de jongens zagen we intussen wel terug, maar een deel zouden wel echt geen deel meer uitmaken van het project 😦

Deze week gingen de scholen terug open. Dit zou normaal betekenen dat we ons vaste programma terug opnemen. Doordat de special needs class nu gesloten zal zijn is dit helaas niet mogelijk. We zullen dus op zoek moeten naar een andere weekinvulling. Vermoedelijk sta ik de komende maanden nog deels in de kleuterschool. Ook ga ik kijken wat mijn mogelijkheden zijn om meer te helpen bij het lesgeven in de kleuterjufopleiding. Ik kreeg van de leerlingen van vorig schooljaar een typisch Swazi-geschenkje, dus ik moet het wel goed gedaan hebben :D. Verder kijk ik of ik Lianne kan helpen in de brugschool, zij werkt met alle klassen rond ‘lezen’. De vrijwilligster die haar normaal hielp startte namelijk haar studies in Zuid-Afrika. Het carepoint zal ook nog verder lopen, enkel zal er gekeken moeten worden op welke dag(en) dit mogelijk zal zijn. Ten slotte kijken we samen met de organisatie of we verder kunnen samenzitten omtrent het uitbreiden en verbeteren van hun reïntegratieplan.

Voorbije weekend was superfijn! We wandelden helemaal tot Sikunjana (één van de huizen waarin nu heel veel jongeren verblijven). We konden zo wat bijpraten met de jongens en hebben heel wat gekaart met hen! Het was zo fijn dat we de volgende dag nog maar eens tot daar gewandeld zijn! De jongens hebben mij ineens op mijn meest onflaterendst gezien, aangezien het superwarm is en wandelen tot daar betekende dat ik met een knalrood bezweet hoofd aankwam!

De komende dagen worden voor mij heel erg druk! De school startte al, maar de leerkrachten komen pas volgende week. Dit wilt zeggen dat er de komende dagen wel kleuters zullen zijn, maar geen leerkrachten. Last minute hoorde ik dat ik een programma voor hen moet voorzien, maar ik heb nog geen flauw idee hoeveel er zullen zijn en de kans is groot dat een deel van hen geen Engels spreekt. Dat wordt spannend!
Voor dat ik jullie laat nog snel even goed nieuws! Na 4 maanden hebben we eindelijk een auto gekregen. Nu kunnen we alle huizen doorheen de week bezoeken en moeten we geen geklaag van de jongens meer aanhoren :D. Ennn na 4 maanden ga ik eindelijk mijn ouders nog eens zien!! Komende zondag komen zij eraan en zal ik hen hier alles laten zien!

Tot snel!

Christmasfeelings… of niet echt?

Ho ho ho!

Allereerst wens ik iedereen een hele fijne kerst en een goed Nieuwjaar toe! Dit jaar verlopen de feestdagen voor mij iets anders dan andere jaren. Met 30 graden voelt de aanloop naar Kerst jammer genoeg een heel stuk ongezelliger aan! Hier en daar zie je wel een kerstboom staan, maar deze brengt helaas niet helemaal het kerstgevoel naar boven.

Met het kerstweekend dat eraan komt hebben we wel heel wat te doen. Samen met enkele oud-vrijwilligers, die hier vast wonen, hebben we twee kerstdiners. Op kerst zelf organiseren wij overdag een ‘kerstfeestje’ voor MYC-jongeren die kerst niet met hun familie kunnen vieren. Daarnaast is het plan het feestje ook open te stellen voor kinderen en jongeren die op straat leven en dus geen onderdeel vormen van MYC. We willen heel wat eten voorzien om hen ook een leuke dag te bezorgen dus we hebben nog heel wat inkopen te doen!

De voorbije twee weken zijn we ook druk bezig geweest! We wilden graag proberen meer te betekenen gedurende de periode dat we hier verblijven. We zijn dan ook gaan nadenken welke zaken op organisatorisch vlak volgens ons geoptimaliseerd kunnen worden. Het reïntegratieplan trok onze aandacht. Wanneer jongeren in de residenties van MYC worden opgenomen is het voor iedereen duidelijk dat er een moment komt waarop zij MYC terug zullen moeten verlaten. Momenteel is hieromtrent echter niets gedocumenteerd. Iedereen heeft een globaal idee hoe deze reïntegratie ongeveer verloopt, maar door het gebrek aan duidelijkheid merk je ook bij de jongeren dat hier veel onzekerheid rond heerst. Na met de directie samen te zitten kregen we goedkeuring om ons te verdiepen in hoe reïntegratie momenteel verloopt binnen MYC en hoe deze eventueel beter zou kunnen verlopen. Voorbije week zijn we dan ook volop bezig geweest met het interviewen van mensen om de basis van het reïntegratieplan duidelijk te krijgen. Ons plan is om de maanden die ons nog resten te gebruiken om dit plan goed te documenteren en te proberen aanpassingen door te voeren. Hoe dit allemaal verder zal verlopen vertel ik jullie hopelijk in de komende blogberichten!

Maar eerst is het ook voor ons tijd voor vakantie! Na het drukke Kerstweekend vertrek ik dinsdag samen met Lianne en Sharon naar Zuid-Afrika. Hier zullen we enkele weken met de auto van Durban tot in Kaapstad reizen! Er staan heel wat leuke plekjes op het programma dus wij kijken er enorm hard naar uit!

Groetjesss

Zomervakantie in zicht.

Hallo!

Deze keer snel terug een blog want de voorbije week is drukker geweest dan verwacht. Ik heb dus weer wat verhalen voor jullie!

Laat ik beginnen bij vorige week vrijdag… een topdag!! Een oud-vrijwilliger sponsorde een uitstap voor alle jongeren naar Mlilwane park en ook wij waren erbij! Mlilwane park is een nationaal park met heel wat dieren en daarnaast is er ook een zwembad te vinden. Deze laatste was de hoofdreden voor ons bezoek want het was warm warm warm (zo’n 33 graden). Bijna alle jongeren waren aanwezig, wat zorgde voor heel wat interessante gesprekjes en de mogelijkheid om wat banden te scheppen met jongeren die ons nog niet zo goed gekend waren. Onderweg naar het zwembad zagen we zebras, aapjes, krokodillen en een soort van hertjes! Ten slotte was er ’s middags ook een braai (barbeque) voorzien, waardoor we heerlijk gegeten hebben! Ik durf het de fijnste dag tot nu toe in Swaziland te noemen!! Achteraf gezien was het ook de laatste dag om de meeste jongeren nog eens goed te spreken, want anders dan in mijn vorige blog beschreven kregen we plots te horen dat alle jongeren 6 december weg zouden zijn.

 

Maandag werden reeds een deel van de jongeren naar huis gebracht door het social welfare team, om de vakantie daar door te brengen. Op dinsdag werd aan ons voorgesteld of we mee wilden jongeren afzetten. Dit leek ons wel een leuk idee, want zo zouden we van enkele jongeren kunnen zien waar ze vandaan komen. Lianne en ik gingen met de pick-up mee die vrij ver jongeren moest afzetten, aangezien wij nog niet veel van Swaziland gezien hadden. Sharon bleef met een andere pick-up in de buurt van Manzini. Wij zaten al vaak vannachter in een pick-up, maar dit was toch nog wel een ander avontuur! Toen de pick-up nog leeg was kozen we de beste plekjes uit, maar hier kwamen al snel 6 kinderen, 6 dozen States (soort van rijst gedoneerd door Amerika), nog wat etenswaren en heel wat plastiek zakken en rugzakken bij in. Alhoewel we intussen al heel wat beperkter waren in ruimte, zaten we nog redelijk comfortabel. Halfweg kwamen we aan de kant van de weg de familie van één van de jongeren tegen. Wij dachten: dit wordt even goeiendag zeggen en doorrijden… Maar nee, vijf minuten later werd de hele familie in de reeds volle laadbak bijgepropt. Bewegen was geen optie meer… de rest van de rit waren wij sardientjes.

Bij één van de meisjes die we afzetten kregen we ook de kans om snel een kijkje in het huisje te nemen. Daar verschoten we toch wel even. Ze vertelde ons dat ze samen leefde met haar grootmoeder en haar oudere broer, maar het huisje waarin ze leefden was niet meer dan 10m²! Toen we binnen keken zagen we slechts één eenpersoonsbed en twee matjes op de grond liggen en dat nam al bijna de gehele ruimte in beslag!

De rest van de week hadden we vanalles en niets te doen. We aten cake met Father Tim, aangezien hij jarig was, we hadden heel wat meetings en brainstormden over wat we de komende weken kunnen betekenen voor het project nu bijna alle jongeren naar huis zijn voor de zomervakantie.

Tot slot is het ook fijn om jullie wat op de hoogte te houden van wat ik in mijn vrije tijd doe. Zo volbrachten we voorbije zondag een serieuze hike! We werden meegevraagd om de Sibebe Rock te beklimmen en zagen dit als een kans. Er werd ons verteld dat de wandeling zo’n 3.5u zou duren dus dat zagen we wel zitten. Achteraf gezien duurde de wandeling 6u, was het 33 graden en moest er vaak meer geklauterd dan gewandeld worden, door alle rotsen waarover we moesten zien te geraken! Het was een hele ervaring. Ik kijk alvast uit naar de volgende hike! Dit weekend zijn we naar een foodtruckfestival geweest! Via via kenden we de persoon die dit evenement mee organiseerde waardoor we zeker een kijkje wilden nemen. Eens aangekomen waren we volop op zoek naar de trucks… Maar nee dit bleek een foodtruckfestival zonder trucks :D. Het was wel een heel gezellige dag!!

Ik probeer voor ik naar Zuid-afrika vertrek (26/12) nog een blog te typen, waarin ik jullie alles zal vertellen over onze voorbereidingen naar Kerstmis toe en wat ons daarnaast nog bezig houdt!

Tot snel!

 

 

End of the schoolyear..

Hey!

Het is alweer even geleden dat ik nog een blog postte! Wifi is namelijk nog steeds een issue, maar vandaag kan ik jullie terug even updaten over de voorbije weken.
Bij steeds meer jongeren is het schooljaar afgelopen (het schooljaar start hier namelijk in januari en eindigt ergens in november/december). De jongeren met eindexamens hebben intussen al twee weken niets meer te doen en de verveling slaat bij hen duidelijk toe. Ook de andere jongeren hadden de laatste weken steeds kortere schooldagen en vandaag was het officieel de laatste dag voor de school waar wij werken. Aangezien de examens al zeker een week geleden gedaan waren, viel er de laatste week nauwelijks nog iets te beleven op school. De kleuterschool zou normaal nog een weekje langer open blijven, maar aangezien het grootste deel van de ouders niet kon/wil betalen werden alle kinderen naar huis gestuurd. Met andere woorden was het ook voor ons de laatste weken niet zo simpel om nuttig werk te verrichten, ofwel waren de kinderen bezig met examens maken, ofwel was er geen programma voor hen voorzien dus konden we ook nergens bij helpen. Het zorgde er helaas voor dat de tijd plots heel wat trager vooruitging.

Vorig weekend zijn we er dan ook even tussenuit gegaan. We brachten een verlengd weekendje door in Mozambique. Onze eerste stop was Maputo (de hoofdstad van Mozambique), waar we overnachtten bij de Salesianen. Deze stad viel voor ons helaas wat tegen. Door enkele tips reisden we dan ook door naar Bilene. Een prachtige plaats, waar we enkele dagen hebben kunnen genieten van de rust, prachtige stranden en blauw water!

Na het fijne weekend, moesten we deze week jammer genoeg wat bekomen. Mozambique valt namelijk in een malariagebied, waardoor we dagelijks pillen dienden te slikken. Alledrie hadden we deze week redelijk wat last van neveneffecten, dus deden we het wat rustig aan.

Gisteren werd er een familiedag georganiseerd. De jongeren van MYC werden hier verwacht en zij mochten hun familieleden uitnodigen. Op deze dag werden prijsjes uitgedeeld voor beste punten op school, gedrag, hyghiëne, … Er werd veel gedanst, speeches gegeven en uiteindelijk lekker gegeten!!

Vandaag hielden wij een klein afscheidsfeestje in de special needs class. Alle andere klassen hadden dit reeds gehad, maar in deze klas was er geen geld om een feestje te houden, waardoor dit oorspronkelijk ook niet op de planning stond. Met wat sponsorgeld dat al werd ingezameld door de Nederlandse meisjes konden wij wat inkopen doen om ook hen een afscheidsfeestje te geven! Deze namiddag houden wij ons vooral bezig met het plannen van het zomerprogramma. Rond 15 december worden alle jongeren naar huis gestuurd. Maar tot dan hebben zij niets meer te doen, om verveling tegen te gaan en ervoor te zorgen dat zij niet te veel op straat beginnen rond te hangen willen we graag de komende twee weken een zomerprogramma organiseren. Hierbij zorgen we dagelijks voor sportactiviteiten/films/… opdat hun dagen leuk opgevuld worden. Daarnaast is het ook de ideale manier voor ons om een betere band op te bouwen met de jongeren die in verder afgelegen huizen wonen. Hopelijk worden de komende weken dus ook heel wat drukker voor ons!

Ik sluit mijn blog graag af met een vraag naar jullie. Wij zijn hier nu iets meer dan twee maanden en hebben in deze tijd al heel wat noden opgevangen. Om tegemoet te komen aan de noden die er zijn hebben we heel wat geld nodig. Structurele veranderingen waarin wij iets zouden kunnen betekenen indien we de nodige centen hebben zou een computerlokaal zijn, die de jongeren mogen gebruik als hulp bij hun huiswerk. Daarnaast zou een irrigatiesysteem een ander idee zijn. Hierbij zouden de waterkosten per huis kunnen dalen en kunnen de jongeren leren een tuin te onderhouden. De jongeren hebben ook nauwelijks kleren (lees zo’n 6 kledingsstukken per persoon!), waardoor we iedereen voortdurend in dezelfde kleren zien rondlopen. Daarnaast zijn de kleren die ze dragen ook vaak erg oud en versleten. Het schenken van kleren zou dus ook zeker geen overbodige luxe zijn. Er zijn ook nauwelijks materialen beschikbaar om activiteiten mee te doen, bepaalde plaatsen kunnen wel een opknapbeurt gebruiken en het zou ook erg fijn zijn om af en toe een uitstap te kunnen organiseren voor de jongeren. Om bepaalde van bovenstaande zaken mogelijk te kunnen maken hebben we helaas meer geld nodig. We zouden jullie hulp hier enorm bij kunnen gebruiken! Indien jullie het project graag mee ondersteunen in deze zaken is een donatie steeds welkom op onderstaand rekeningnummer:

BE02 9731 8056 6140

Ik hou jullie zeker en vast op de hoogte over de zaken waaraan jullie centjes uitgegeven worden! Ik kan jullie verzekeren dat ze mooi besteed worden!!

Groetjes!

Life in Manzini

Hoi hoi!

Voorbije weken volgde ik voornamelijk het programma zoals ik het jullie beschreef in mijn vorige blogpost. Het is nog steeds een grote uitdaging om in de kleuterschool manieren te zoeken waarop ik de kleuters, die wat achterstand hebben ten opzichte van de anderen, vooruit te helpen. De taal is nog altijd de grootste belemmering. Ik probeerde reeds verschillende methoden uit om het leuk te houden voor deze kindjes. Zo nam ik er een keertje een gitaar bij om aan de hand van liedjes hen een aantal zaken bij te leren. Hun interesse was meteen wat meer gewekt, maar ik merkte dat ik toch nog wat creatiever moet zijn om hun aandacht er goed bij te houden. Voorbije week probeerde ik iets nieuws uit met een kaartspelletje dat ik meegenomen had. Dit is alvast iets waarmee ik verder zal werken, aangezien de kleuters het wel fijn leken te vinden! Indien iemand nog ideetjes heeft omtrent getallen of letters aanleren (zo weinig mogelijk via taal) zijn deze zeker welkom!!

 

Met de jongens van MYC zelf wordt het contact ook steeds leuker! We proberen nog steeds zo’n drie avonden in de week te helpen tijdens het huiswerkuur en merken dat de jongens ons beter beginnen te kennen. We hebben meer en meer spontane gesprekken met hen en worden af en toe ’s avonds zelfs opgewacht. Ook als we op het domein aankomen zijn er regelmatig jongens die even een babbeltje komen slaan met ons. Superfijn om te zien! Het jammere momenteel is dat we in de week nooit een auto ter beschikking hebben. Zo kunnen we ’s avonds enkel naar de jongens van Enjabulweni en McCorckendales gaan. De leefgroep van Enjabulweni bevindt zich namelijk op hetzelde domein als ons huisje. De jongens die normaal in McCorckendales verblijven (een eindje buiten Manzini op de boerenbuiten) slapen tijdelijk ook op het domein van Enjabulweni. In McCorckendales is er namelijk al maanden geen watertoevoer meer (vermoedelijk door het bevel van de koning om een nieuwe snelweg aan te leggen, speciaal voor de koninklijke familie…). De andere leefgroepen bevinden zich net wel, net niet op wandelafstand. Maar aangezien het hier al om 18 a 18u30 donker is en het gevaarlijk is in het donker op straat te wandelen, kunnen we hen ’s avonds al sowieso niet te voet opzoeken. Hopelijk komt hier snel een oplossing voor (zoals een auto die we doorheen de week kunnen gebruiken), zodat we deze leefgroepen ook wat vaker kunnen bezoeken!

Een week terug hebben we wel heel wat jongens (en meisjes) van de verschillende leefgroepen gezien! Eén van de brothers van MYC was jarig. Het is een persoon met veel aanzien, waardoor er een feest volgde waarbij alle jongeren van alle huizen uitgenodigd waren. Dit feest ging door op Enjabulweni, waardoor ook wij aanwezig waren! Het was supergezellig om zoveel jongeren samen te zien, en ook de kans te krijgen om met de jongeren die we nog niet gesproken hadden eens een babbeltje te slaan. Buiten kozen de jongeren zelf welke muziek afgespeeld werd en iedereen begint spontaan te dansen! Er werden heel wat pogingen ondernomen om ook ons wat moves aan te leren, maar helaas ging dat nog niet zo vlotjes. Na al het gedans en gepraat was het tijd om te eten! Er was braai (barbeque) voorzien met pap, een specialiteit van hier. De pap heeft weinig smaak, maar samen met ander eten is het best wel lekker! Iedereen krijgt hier een schaaltje en dan kan je met je handen beginnen eten, jup geen bestek is doodnormaal (zelfs al moet je bonen in tomatensaus eten… gaat nog niet zo vlotjes). Tot slot eindigden we de dag met het eten van een heerlijke cake, topdagje!

Voorbije twee weken bestond ook uit redelijk wat frustraties omtrent ons visum. Normaal gezien duurt het zo’n twee weken vooraleer een visum in orde is. In Swaziland reken je best wat meer tijd (alhoewel ze wel verzekeren dat het in twee weken zeker klaar zal zijn). Vorige week brachten we na zo’n drie weken wachten op ons visum een bezoekje aan Mbabane in de hoop te horen dat de visa klaar waren. Helaas.. Minstens nog een week wachten. Voorbije week verliep ons tijdelijk visum dus de tijd voor een nieuw visum begon te dringen! Deze week brachten we uiteindelijk na een maand (tijdelijk visum al een dag vervallen) nog maar eens een bezoek aan de Home affaires in Mbabane. Deze keer kregen we beter nieuws! Onze visa waren klaar. Maar, iets te vroeg gejuichd, door een communicatiefoutje dacht men namelijk dat ik een jaar in Swaziland zou verblijven, waardoor ook mijn visum voor deze periode werd opgesteld. Hoe langer dat je blijft hoe meer je ook betaalt voor je visum, dus dit was nog een heel geregel!

Ten slotte leerden we onlangs ook onze buurvrouw wat beter kennen. Zij komt uit Amerika en trouwde met een Swazi! Wat blijkt: zij is yogalerares. Ze nodigde ons uit om naar één van haar lessen te komen, die vorig weekend gratis was. Lianne en ik lieten deze kans niet aan ons voorbijgaan en hebben mooie bomen gevormd, hondposes aangenomen en voeling met de aarde gekregen 😀 Wie mij kent weet dat dit niet echt iets voor mij is, maar om onze drukke weken even te doorbreken was het wel fijn om eens mee te doen! We denken er zelfs over om nog eens een lesje mee te volgen en dit dan ineens te combineren met wat fitness!

Ziezo, het was weer een lange post en ik heb jullie nog lang niet alles verteld van wat hier gebeurd 😀 Meer horen jullie volgende keer!

Groetjes,
Spiwe (mijn nieuwe Swazinaam 😉 )

 

Becoming more Swazi every day.

Hey!
Het is even geleden, maar hier ben ik weer! Momenteel een heerlijk dagje vrij aan het zwembad van een hotelletje in de buurt aan het doorbrengen! Mijn programma op zich is niet zo druk geweest, maar elke dag kwamen er onverwacht nieuwe activiteiten bij, waardoor ik uiteindelijk nauwelijks vrije tijd overhield. Ik ben hier nu bijna een maand en mijn weekplanning krijgt meer en meer vorm. Zoals ik in mijn vorige blogpost vertelde was het de bedoeling dat ik voltijds in de kleuterschool zou werken, intussen heb ik daar al wat verandering in kunnen brengen!

Nu het voor mij ook al wat duidelijker geworden is, kan ik jullie wel een overzicht geven van hoe mijn week eruit ziet.
Op weekdagen sta ik op om 7u. Maandag, woensdag en vrijdag wordt ik namelijk om 8 u verwacht in de kleuterschool. Hier help ik ofwel binnen de leerkrachtenopleiding (voor zij die kleuterjuf willen worden), door les te geven, ofwel in de kleuterschool zelf. Vorige blogpost vertelde ik dat ik volop bezig was met lesvoorbereidingen. Intussen heb ik twee lessen gegeven en deze zijn heel goed verlopen! Toch voel ik dat dit niet echt is waarvoor ik gekomen ben, waardoor ik ook heb aangegeven dat ik dit enkel nog wil doen wanneer ik veel over het onderwerp weet en niemand anders de leerstof kan overbrengen. In de kleuterschool voelde ik me in het begin niet zo heel erg nuttig. Ik kon wel met de kinderen spelen tijdens hun speeltijd, maar daar bleef het voornamelijk bij. Ik heb dan ook voorgesteld tijdens lestijd steeds enkele kinderen, die moeilijkheden hebben met getallen, bij mij apart te nemen, om met hen extra te oefenen. Op deze manier voel ik me veel nuttiger, maar het is wel nog enorm moeilijk om manieren te vinden waarop ik deze kleuters getalbegrip kan bijbrengen. Ze verstaan namelijk nauwelijks Engels, waardoor ik methoden moet vinden die niet taalgericht zijn.

Dinsdag en donderdag word ik om 8 u verwacht in de special needs class. Dit is een klasje met zo’n 10 tot 15 leerlingen van verschillende leeftijden, die om verschillende redenen problemen hadden om lessen in de gewone klassen te volgen. Zo zijn er leerlingen die moeilijkheden hebben met lezen, met rekenen,… Ook leerlingen met een mentale beperking komen hier terecht. Dagelijks worden de leerlingen in groepjes gedeeld, in welke ze werken aan lezen of rekenen. Als vrijwilliger nemen we één groepje op ons waarbij we dan ondersteuning bieden bij het lezen en/of rekenen.
Zowel de kleuterschool als de special needs class stopt kort na de middag. Mijn namiddagen zien er dus iets anders uit. Op donderdagnamiddag volg ik de Marimbaclass, wat geweldig is!! Deze les wordt gegeven door een erg bekende, muzikale man in Swaziland. De jongens van MYC die zin hebben om na school muziek te spelen, komen hier naartoe. Een ideale manier om een band met hen op te bouwen! Ten slotte help ik op dinsdagnamiddag bij een carepoint in de buurt. Hier komen kinderen, die heel erg arm zijn, na school heen. Ze krijgen hier een maaltijd en wij zorgen ervoor dat er activiteiten voor hen voorzien worden. Dit is een héél drukke bedoening! De kindjes die je hier ziet zijn ook echt kinderen die mogelijks maar één maaltijd per dag krijgen en waarvan de kleren er heel erg vuil en kapot uitzien. Op maandagnamiddag heb ik momenteel nog geen invulling, maar zal nog wel veranderen!

Van maandag tot donderdag hebben de jongens van MYC ’s avonds ook steeds studieuur. We trachten 3 avonden in de week de jongens huiswerkbegeleiding te geven. Indien niemand hulp nodig heeft of er nauwelijks iets te studeren valt gaan we gewoon mee in hun living wat chillen: bondingtime it is!
Ook het weekend wordt steeds drukker en drukker. Er wordt van ons verwacht dat we af en toe op een zaterdag activiteiten organiseren voor de jongens van MYC. Dit hebben we tot noch toe nog niet kunnen doen. Dit weekend zijn we wel met de jongens communitywork gaan doen. Dit is een manier om de jongens iets terug te laten geven aan de gemeenschap. Zo bezochten we een heel erg arm gezin buiten de stad, waar we hielpen door in de tuin te werken en water te gaan halen een eind verderop. Ze hadden huisjes die je nauwelijks huisjes kunt noemen. Geen elektriciteit, geen water (moest met kannen een heel eind verderop gehaald worden uit een waterput), nauwelijks eten, heel vuile/oude kleren,… Wanneer wij aankwamen waren ze net bezig een koe te slachten. Dit zou enkel gebeuren wanneer er een speciale gelegenheid nadert. Hoewel ik ook niet erg happig ben om dieren te zien doodgaan (deze was wel al dood), vond ik het wel heel erg interessant om eens gezien te hebben!

 

Zondag willen we heel graag vrij houden. Wat wilt zeggen dat we na een drukke week gewoon kunnen uitslapen en wanneer het mooi weer is op onszelf wat van Swaziland kunnen bezichtigen (wat er tot noch toe nog niet echt van gekomen is).

Tot gauw!!