Afscheid nemen bestaat niet…

Deze week zijn er nogal wat traantjes gevloeid en niet alleen bij de kindjes maar ook bij ons. Eerst moesten we afscheid nemen in Ichiloto. We kregen een mooie bedankingsspeech van Mother Fickael en toen liep het al mis. Dezelfde dag gingen we ook bij Moses langs, een jongen met een beperking in Makululu. Kortom het was een emotionele dag. Maar het was nog niet gedaan. Later in de week namen we ook afscheid op het speelplein in Kabwe. Als eerste zongen alle kids samen een liedje voor ons en daar liep het al mis. We werden uitgebreid bedankt, we hebben ook zelf gespeecht en kregen een cadeautje :). Tussen het snotteren door, hebben we ontzettend veel knuffels gegeven. En dan nog als laatste het afscheid in de community. Afscheid van onze mede Poolse vrijwilligsters, van de broertjes en van de papa’s.

Ondertussen zijn we veilig aangekomen in Livingstone en hebben we al onze eerste toeristische activiteiten gedaan, de eerste souvenirs geshopt en de eerste dieren gezien! Er wachten ons nog enkele spannende en leuke dagen. En dan een lange rit richting huis.

Wist je dat…

– Jirky de kleinste van de groep is maar de grootste wener is.
– Louise haar camera vergeten opladen is (gelukkig was er nog een camera
mee)
– Jozefien het aantrekkelijkste bloed heeft (op vlak van muggen dan)
– Ine ’s nachts de trein keiluid hoort terwijl iedereen erdoor slaapt.
– Karlijn toch enkele articulatieproblemen heeft op vlak van videochatten.
– Lisa op een rare manier videochat (al liggend met haar benen omhoog)
– Hannah zal doodgaan aangezien ze jack speelde tijdens het titanic
momentje.

P.S. Nu zijn we echt bijna thuis…

Afgelopen week hebben een aantal belangrijke mensen ons pad gekruist. Zo namen we afscheid van father Mathew en kwamen we te weten dat hij eigenlijk een BKP is, een Bekende Katholieke Pool. Daarnaast kwam DE bisschop van Kabwe (die ook een salesiaan van Don Bosco is) op bezoek. We hadden het geluk dat hij ’s avonds bleef eten (wat wil zeggen geen toast maar warm eten) en dat we de volgende dag mee mochten lunchen en dus ook weer aanschuiven aan het feestmaal.

Naast bekende mensen zijn er opnieuw weer enkele dingen gebeurd. Ons werk in Ichiloto, Makululu, zit er bijna op. Ondertussen hebben we al wat extra werk kunnen doen in Kabwe. De poort was dringend aan verfrissing toe en daar hebben wij voor gezorgd.
Naast werken hebben we natuurlijk ook wat vrije tijd genomen. Op weg terug van een avondje uit eten, zagen we een brandje uitbreken. Iets later konden we het een heuse BRAND noemen. Blijkbaar twee marktkramers die ruzie kregen en de een besloot dan maar de ander zijn kraam in brand te steken. Er waren al veel problemen met de electriciteit hier, maar die avond nog meer.

Deze week werken we alles nog af, genieten we van de kids en van Kabwe. We maken ons klaar om afscheid te nemen van alles hier in Kabwe, want vrijdag vertrekken we op een lange busrit richting het prachtige Livingstone.

Wist je dat….

– Jirky hier officieel Kiki heet.
– Louise echt wel bang is in het donker (zeker van de 7 zwartjes in de badkamer)
– Ine op het punt staat om een schattig kindje van hier mee te nemen (we doen er alles aan om haar tegen te houden)
– Jozefien hier ontzettend veel naamgenoten heeft en daardoor dus best onthouden wordt.
– Hannah een ontzettend grote angst heeft voor de achtpotige diertjes hier (zelfs als we het uitspreken krijgt ze het moeilijk)
– Karlijn een grote verkoudheid heeft (het is hier dan ook winter he)
– Lisa probeerde mee te spelen in het Zambiaans orkest (klemtoon op proberen, haar ritme was nogal apart)

P.S. We kijken er helemaal niet naar uit om hier afscheid te nemen, maar het moet.
P.S.S. Morgen eten we geit. Lisa, Jirky en Hannah zagen hoe de geit geslacht werd.

It’s going to be a bumpy ride…

Deze week stond schudden centraal. Tijdens de rit naar Makululu worden we goed geshaked, onze daguitstap naar Mulungushi, vijf uur op onverharde weg, was ook nogal schudderig en op weg naar onze zondagsmis in een van de outstations zijn we ook door elkaar geschud. We weten nu hoe een milkshake zich voelt 🙂

Het werk in Makululu gaat nog steeds erg goed. We boeken vooruitgang en zijn bijna klaar (foto’s proberen we zo snel mogelijk te tonen). Doordat we volgens Father Michael te snel werken kregen we vrijdag en zaterdag een vrije dag. Hierdoor konden we opzoek naar Mulunguschimeer (het zoeken was moeilijker dan verwacht). Onderweg kwamen we een weeshuis tegen, The sunflowers family. We zijn een kijkje gaan nemen en hopen dat Ichiloto (het weeshuis in Makululu) binnen een paar jaar er ook zo zal uitzien. Van ons vrije dagje op zaterdag hebben we ook heel erg genoten. Zo hard dat Ine en Jozefien voor een nieuw kapsel gingen en Lisa, Karlijn, Jirky en Louise een internetmomentje inlasten en Hannah genoot van het vrij zijn.

Wist je dat…

– Karlijn sinds vandaag meter is. (De letters staan nu tenminste recht)
– Jozefien haar muggenbeten extreem groot worden. (Met nadruk op extreem)
– Ine denkt dat ze slaapt in Antarctica. (Kleren genoeg ’s nachts)
– Jirky Hannah heeft proberen vergiftigen maar dan toch haar leven gered
heeft. (Aan iedereen, er niks erg gebeurd hoor 🙂 )
– Louise niet erg graag met rood schildert maar er liever mee gooit.
– Hannah precies een bloempje is, ze bloeit open.
– Lisa levens kan redden met spage.

P.S. Jammer genoeg zitten we morgen al in de helft van ons avontuur…

Dreams come true in Ichiloto

Deze week starten we met de grote werken in Ichiloto. Onze opdracht: de muur aan de poort schilderen en decoreren, de poort decoreren en de voorkant van het weeshuis decoreren (foto’s volgen als we klaar zijn).

Volgens father Michael werken we te snel. De onderlaag ligt er al op en basiskleur ook. We kunnen starten aan de decoratie. Door ons snelle werk kunnen we ook nog een beetje spelen met de vele kinderen, echt wel veel kinderen… Na 100 handjes, vuistjes en high fives kunnen we toch efjes genieten van het samen zijn.

Wist je dat…

– Karlijn de eerste wolken gespot heeft en het een beetje moeilijk heeft met schaduw en zon uit elkaar te houden.
– Louise denkt dat de vlieg een amfibie is.
– Lisa een tonnewijf is.
– Ine overal te horen is en zaklichten heeft.
– Jozefien Mother Fichael liever hoort dan Father Michael.
– Jirky ontzettend goed mopjes kan tappen.
– Hannah ook al onze persoonlijke masseuse is.

P.S. Geen zorgen, eten doen we niet voor 7 maar voor 14 en slapen doen we in putten.

Een hele hoop avonturen in Zambia

Onze eerste dagen in Zambia verliepen niet helemaal zoals verwacht. Na 4 vluchten, veel lopen om alle vluchten tijdig te halen en weinig uurtjes slaap, kwamen we aan zonder bagage. Na een dag in Lusaka wachten bleek dat we slechts 4 valiezen konden meenemen naar Kabwe. Na lang bellen en wat rond rijden kunnen we jullie met veel fierheid melden dat alle valiezen ondertussen zijn aangekomen in Kabwe en bij ons zijn. Joepie!!

Ondertussen hebben we Kabwe al wat verkend, de eerste inkopen gedaan, de eerste chetenge’s gekocht en al enkele vrienden gemaakt :).

Wist je dat….
– Ine al in een mierennest heeft gezeten.
– Louise een sprinkhaan heeft gevangen (ze had veel aanmoediging nodig)
– Jirky als een Zambiaantje naar huis gaat komen.
– Karlijn dingen kan laten vallen zelfs zonder ze aan te raken.
– Lisa echt een alleseter is.
– Hannah onze persoonlijke kapster wordt.
– Jozefien geen knoopjes meer in haar haar heeft met dank aan Ine.

PS. We hebben hier weinig internet. We doen ons best om af en toe iets te laten weten.

Valiezen klaar en handbagage gepast!

Morgen is de grote dag. We vertrekken met 7 super enthousiaste dames richting Zambia. Al onze voorbereidingen zijn goed gegaan, de valiezen zijn gevuld, de taken zijn verdeeld en zelfs de handbagage is extra gepast door Louise.
We zijn er dus helemaal klaar voor en houden jullie via ons blog van al onze avonturen op de hoogte!!!

Wij zijn bijna weg.

U leest het goed, vanaf morgen kan u onze verhalen over ons verblijf in Zambia hier volgen.
Op verschillende tijdstippen zullen we hier iets publiceren! Natuurlijk is dit afhankelijk van de beschikbaarheid van internet.
Volg ons en deel deze pagina!

Vrijwilligersproject Zambia 2017

Dit zijn de deelneemsters:

Van links naar rechts op de foto herkennen jullie:  Jozefien De Boever, Lisa Swinnen, Ine Bruyer, Jirky Thomas, Karlijn Bellekens, Hannah D’hanis Dick en Louise Eeckhout