Agua de coco…

Feestdagen betekenen hier leuke dingen doen en daarom zijn we met de kinderen van de leefgroepen enkele dagen naar een huis van Don Bosco in Las Playas geweest. Een groot huis dichtbij het strand waar de kinderen even al hun energie kwijt konden. In de voormiddag stonden klusjes aan het huis op de planning, zoals verven, de tuin een make-over geven, poetsen… Samen met mijn verfteam hebben we ramen en deuren geverfd van een zaal waar de kinderen film kunnen kijken. Een hele klus waar de komende maanden zeker nog verder aan gewerkt kan worden. In de namiddag was er tijd voor ontspanning en gingen we naar het strand. Ik moet zeggen naar het strand gaan krijgt een hele andere dimensie wanneer dertig uitgelaten kinderen zich volledig uitleven met zand en water. Ook ik was slachtoffer van een onvermijdelijke duik in de zee met mijn kleren aan! Aan eten en drinken geen gebrek in Las Playas. Zo klommen enkele kinderen in een palmboom om kokosnoten naar beneden te gooien om zo agua de coco (kokoswater) te kunnen drinken, lekker verfrissend op de warme dagen hier!

  

 

  

Feestdagen betekenen hier leuke dingen doen en daarom zijn we met de kinderen van de leefgroepen enkele dagen naar een huis van Don Bosco in Las Playas geweest. Een groot huis dichtbij het strand waar de kinderen even al hun energie kwijt konden. In de voormiddag stonden klusjes aan het huis op de planning, zoals verven, de tuin een make-over geven, poetsen… Samen met mijn verfteam hebben we ramen en deuren geverfd van een zaal waar de kinderen film kunnen kijken. Een hele klus waar de komende maanden zeker nog verder aan gewerkt kan worden. In de namiddag was er tijd voor ontspanning en gingen we naar het strand. Ik moet zeggen naar het strand gaan krijgt een hele andere dimensie wanneer dertig uitgelaten kinderen zich volledig uitleven met zand en water. Ook ik was slachtoffer van een onvermijdelijke duik in de zee met mijn kleren aan! Aan eten en drinken geen gebrek in Las Playas. Zo klommen enkele kinderen in een palmboom om kokosnoten naar beneden te gooien om zo agua de coco (kokoswater) te kunnen drinken, lekker verfrissend op de warme dagen hier!

Op zaterdag keerde we terug van Las Playas, we kropen meteen ons bed in moe na een lange busrit terug. Zondag zijn we met de vrijwilligers nogmaals naar Parque Historico geweest waar we op ons gemak (lees zonder een enthousiaste bende kinderen) hebben kunnen rondwandelen. We hebben de avond doorgebracht in het centrum van Guayaquil waar we nog gezellig iets hebben gedronken en gegeten.

   

De week erna zijn we gestart met onze lessen in Juanito Bosco. Ik heb besloten om Engels en wiskunde les te geven aan de oudere kinderen. Ik moet toegeven de eerste lessen verliepen vlot. Het niveau van Engels is weliswaar ondermaats, maar ik probeer het op een leuke manier aan te pakken en de kinderen zoveel mogelijk mee te geven tijdens de les. De wiskunde les is uitgedraaid op een bingo spel, waarbij de kinderen super enthousiast waren. De kinderen hebben mij wel nog eens duidelijk de spelregels moeten uitleggen, want Ecuadorianen (specifiek Ecuadorianen die in Nigeria wonen) zijn experts en ervaringsdeskundigen in het spelen van bingo. Weer iets bijgeleerd van deze kinderen! Het was dus een leuke week als professora Anna en in mijn hoofd ben ik alweer mijn volgende les aan het plannen.

Naast het lesgeven zijn we ook op huisbezoeken geweest samen met Gemma en Bruno. We zijn langs geweest bij een gezin waarvan de meisjes niet naar school gingen en ook niet naar Juanito kwamen. Ik vond het goed dat ze op het project hier ook aandacht voor hadden en persoonlijk met de mensen gingen praten om de situatie te bekijken. Ook heeft Padre Marco ons meegenomen naar enkele huizen in de wijk die in zeer slechte staat zijn. Sommige huizen waren een samenraapsel van wat ijzeren platen, bamboe stokken, karton… Triest om te zien dat mensen zo moeten leven en zelf weinig aan deze situatie kunnen veranderen door een gebrek aan financiële middelen.

Na een drukke werkweek hebben we zaterdag doorgebracht op het project, waar we de avond hebben afgesloten met een volleybaltornooi. Op zondag hebben we deelgenomen aan een free walking tour in Guayaquil. In de avond zijn we naar de film geweest, Bohemian Rhapsody. Een aanrader om een blik te krijgen in het leven van Queen, ik ben fan!

  

  

En zo is het maandag, de dag waarop ik deze blog zit te schrijven, zonder internet weliswaar (dat gebeurt hier wel eens vaker).

Tot het volgende avontuur!
Ciao
Hanne

Vamos a la playa!

Ik begin mijn blog waar ik hem geëindigd ben. Zondag zijn Alan, Tine, Jenske en ik naar Isla Santay geweest. Dit is een eiland midden in Guayaquil. Op het eiland hebben we een fiets gehuurd zodat we het hele eiland konden bekijken. Uiteindelijk bleek het een korte fietsrit te zijn, maar het was wel een leuke manier om het eiland te verkennen. We strandden in een ecologisch dorpje waar de mensen in paalwoningen wonen. Naast de mooie natuur was er ook een krokodillenboerderij die we gratis hebben bezocht. We hebben deze leuke dag afgesloten met een “big hut” (de grootste pizza die er bestaat in de Pizza Hut)!

  

 

Maandag en dinsdag zijn Tine en ik opnieuw naar Nigeria geweest waar we twee dagen hebben meegedraaid in Juanito Bosco. Ik heb de kinderen er “1, 2, 3 piano” en “Chinese voetbal” geleerd. De kinderen vragen me nu iedere dag of we een van deze spelletjes gaan spelen, want ze zijn er gek van. Verder hebben we er geholpen tijdens de computerlessen. In de namiddag worden de kinderen in drie groepen opgesplitst en krijgt elke groep een halfuurtje computerles. Onze hulp is er zeker nodig, want zoals ik al eerder vertelde kunnen de meeste kinderen niet lezen wat werken met Word en dergelijke moeilijk maakt. Tot slot hebben we een kijkje mogen nemen tijdens de Marimba lessen. Dit is een typische dans met trommels. De kinderen gaan helemaal op in deze dans. Ik hoop volgende keer hier eens een filmpje van te posten want het is ab-so-luut de moeite waard om hen bezig te zien!

Deze week heb ik niet alleen (nog meer) Spaans geleerd in Juanito Bosco, maar ik heb ook geleerd hoe ik bonen moet pellen (#kitchen queen). Met het hele kookteam zaten we met z’n allen rond kilo’s bonen die we met de hand moesten pellen om vervolgens in de middag een bonen maaltijd te eten. Een grappig zicht!

 

Woensdag, donderdag en vrijdag waren vermoeiende dagen. We zijn gestart aan de procedures om een visum aan te vragen, aangezien we met ons toeristenvisum maar 90 dagen in Ecuador mogen blijven. Niemand weet wat we precies moeten doen en iedereen stuurt ons van het ene kantoor naar het andere waar we vervolgens uren moeten wachten op één papiertje. Wanneer je denkt eindelijk klaar te zijn, sturen ze je weer verder en heb je een ander papier nodig enzovoort. Maar… we hebben er het beste van gemaakt en hebben het gekoppeld aan een bezoekje aan Malacon en KFC.

En zo is de week alweer voorbij gevlogen en was het vrijdagavond. Dit was een speciale avond, het 25 jarige bestaan van Proyecto Salesiana Guayaquil werd die avond gevierd. We hadden de dag voordien een vrijwilligersshirt gekregen van Padre Esteban met de bedoeling dit aan te doen op het feest. Ik moet zeggen, ik voelde me serieus underdressed! Alle jongens van het project hadden een kostuum aan en de meisjes mooie jurken, hakken en make-up. Ze hebben ons zeker opgemerkt tijdens het feest. Het was geen dansfeest, maar eerder een plechtige gelegenheid met speeches en kleine hapjes. Laat in de avond bracht een privé bus ons terug naar Casa Don Bosco.

 

 

 

Zaterdag en zondag hadden we gepland om met de Europese vrijwilligers naar Montañita te gaan. Een hippie-surf-party dorpje aan de kust. Na een drie uur durende busrit kwamen we aan in ons hostel. Er hing een aangename sfeer en we waren meteen alle vier in vakantiestemming. De ideale ontspanning na al dat papierwerk! Zaterdag hebben we wat geslapen op het strand en zijn we in de avond gaan feesten met de mensen van het hostel. De volgende dag hebben we uitslapen en in de namiddag hebben Jenske en ik surfles gekregen van Ros, een jongen van Australië die we hebben ontmoet in het hostel. Het was zalig om nog eens te surfen (en erna een warme douche te kunnen nemen, want in Casa Don Bosco is er namelijk geen warm water). Om 22u kwamen we weer terug aan op ons project en kroop ik met een goed gevoel mijn bed in, klaar voor een nieuwe week!

 

Tot snel!

Veel liefs,

Hanne

“Hola me llamo Anna!”

Dat is toch wel de zin die ik de afgelopen dagen het meeste heb gebruikt!

Mijn avontuur begon maandagochtend vroeg. Op de luchthaven had ik afgesproken met Tine, de andere vrijwilligster van België. Van Brussel vlogen we naar Frankfurt en vervolgens naar Panama. Na een tiental uren kwamen we aan in Panama waar helaas onze vlucht geannuleerd werd. We hebben niet geklaagd want we werden naar een luxe hotel gebracht waar we een dubbel bed voor onszelf hadden én een super uitgebreid ontbijt.

Na 36 uren reizen kwamen we eindelijk aan op de luchthaven van Guayaquil waar Gregorio en Jenske (de vrijwilligster van Nederland) ons stonden op te wachten. Dit was meteen onze eerste Spaanse conversatie. Aangekomen op het project werden we hartelijk verwelkomd door de kinderen. Ze waren meteen heel aanhankelijk en stelden ons allerlei vragen (in het Spaans natuurlijk). “Mas despacio” heb ik meermaals moeten gebruiken, want de kinderen praten zeer snel en heel binnensmonds. Na een kennismaking met de kinderen heeft Jenske ons een rondleiding gegeven op het project.

De eerste week hebben we vooral het project en de mensen die er werken, leren kennen. Casa Don Bosco is een groot project waar alleen jongens van 6 tot 17 jaar naar toe mogen komen. Er is namelijk een school, waar ook kinderen van buitenaf naar toe komen. Verder zijn er voetballessen na school voor de kinderen die hier verblijven en kinderen van buitenaf (alles staat hier in het teken van voetbal, de kinderen hopen de nieuwe Lukaku te worden). Tot slot zijn er twee leefgroepen die elk bestaan  uit ongeveer 13 kinderen. Alle kinderen zijn hier geplaatst door een rechter en de meeste verblijven hier permanent. Een klein aantal kinderen gaan in het weekend wel naar familie.

We hebben een hele week mee gewerkt in Casa Don Bosco wat inhield dat we elke dag om 7 uur opstonden, ontbeten met de kinderen en vervolgens de kinderen naar school brachten. In de voormiddag hebben de kinderen lessen zoals engels, lengua, wiskunde… In de namiddag zijn er eerder praktische lessen zoals schaken, dansen… Tine en ik hebben al kennisgemaakt met de professor van schaken. Hij heeft ons een twee uur durende schaakles gegeven en ons heel wat cursussen overhandigd zodat we dit de kinderen verder kunnen leren. Ik moet zeggen een schaakles in het Spaans is toch wel de moeite, na twee uur was ik kapot! Na al de lessen hebben de kinderen voetbal training tot 18u. Dan moeten ze douchen en hun huiswerk maken, is er avondeten en tot slot een avondactiviteit (bijvoorbeeld een film).

Hier enkele foto’s van Casa Don Bosco.

 

 

 

We zijn hier met een hoop vrijwilligers. Zo is er ook nog Alan, een jongen van Zwitserland en vier vrijwilligers van Ecuador (die ook alleen maar Spaans spreken). De vrijwilligers van Europa hebben iedere donderdag mis bij de Padres, erna eten we samen met hun. Na het avondeten zijn we met Gregorio naar een winkelcentrum in de stad geweest om een pintje te drinken (jep in een winkelcentrum iets gaan drinken is de normaalste zaak van de wereld hier). Elke vrijdagochtend is er om 6u meditatie bij de Padres gevolgd door een mis en een ontbijt samen met hen. We gaan hier een viertal keer per week naar de kerk. Ik moet zeggen ik begin er aan te wennen en zie het als een onderdeel van mijn dag. Voor de vrijwilligers van Ecuador is alles een beetje anders, want zij verblijven hier één jaar.

Zaterdag zijn we met de kinderen naar een park in de buurt geweest waar we hebben gevoetbald. Normaal hebben de kinderen op zaterdag catechese les, maar maandag is een feestdag dus hadden we een dagje rust en ik heb er ten volle van genoten!

 

  

En dan was het alweer zondag. Elke zondag hebben de vrijwilligers van Europa een vrije dag. We zijn samen met Edwin en Nathalie (twee mensen die hier werken op het project) naar het centrum van Guayaquil geweest waar we Malcon 2000, Iguana Park (een park vol leguanen), Mercado Artesanal en Las Peñas hebben bezocht. Vanaf Sant Anna Hill hadden we een zalig uitzicht over heel Guayaquil. Verder hebben we die dag veel gegeten (Mc Donalds en Salsipapas – frietjes met knak worst), want een hele week lang twee keer per dag rijst eten is toch wat te veel van het goede.

 

  

Maandag zijn we met de kinderen van de leefgroep naar een historisch park geweest. Het was een park vol dieren en enorm druk omdat het een feestdag was. De kinderen vlogen door het park en wouden zo snel mogelijk het volgende dier zien. Het was dus een beetje hectisch, maar zeker een bezoek waard! Daarna zijn we met de kinderen naar Malcon 2000 geweest en hebben we wat rond gewandeld in de stad. Een leuk einde van het verlengde weekend!

De tweede week zijn Tine en ik naar Nigeria geweest, een van de armste wijken van Guayaquil, waar ook een project van Don Bosco is (Juanito Bosco). Hier zullen we de komende maanden aan de slag gaan doorheen de dag. Het is een centro communitario waar de kinderen na hun school naartoe kunnen gaan en waar er “ondersteuning” geboden wordt bij het maken van hun huiswerk. We hebben hier een hele week geobserveerd en ons laten meeslepen in het ritme van de dag van Juanito Bosco. We zoeken nog uit wat onze rol hier kan zijn, we denken momenteel aan wiskunde en lengua lessen aangezien we hebben gemerkt dat het merendeel van de kinderen zelfs niet kan lezen of schrijven.

Het is momenteel zaterdag en we hebben een leuke dag achter de rug. Tine en ik waren uitgenodigd op Juanito Bosco omdat er een groot voetbaltornooi was. De komende 4 weken zullen de kinderen uitvechten wie er de beste voetbalploeg wordt van Nigeria. Erna was er een knutsel les waarbij de kinderen gebruikt mochten maken van klei. We zijn de dag geëindigd met een lekkere Empanada (mijn lievelingseten hier!).

 

  

  

   

  

Het waren twee weken vol nieuwe ervaringen en indrukken, ik heb er van genoten en ben benieuwd wat de komende weken gaan brengen.

Hasta luego!

Hanne
(Anna en Español, want Hanne is onuitspreekbaar in het Spaans)

We zijn bijna weg

Op 1 oktober vertrekken Hanne Bastiaens en Tine Vandenberghe naar Ecuador voor hun vrijwilligersperiode naar Ecuador! Je kan op deze blog hun ervaringen in het Don Bosco project in Guayacuil volgen.

Muchos suerte Hanne y Tine.