Kahdestoista kuukausi

Moi moi, voor de allerlaatste keer ❤

Jawel, dit is mijn laatste blogbericht voor Don Bosco, het zit er op…

Een jaar geleden startte ik nu dit gek avontuur, niet wetende wat er komen zou, maar helemaal klaar voor deze uitdaging. Een jaar later ben ik terug, vol nieuwe avonturen, wijsheden, levenslessen en een pak straffe, prachtige herinneringen.

De laatste weken in Finland waren zwaar en bestonden voornamelijk uit afscheid nemen. Afscheid nemen van al de leuke mensen die ik daar heb leren kennen, van mijn lieve collega’s, mijn fantastische roommate & van het leven daar. Terug komen was met dubbele gevoelens. Zeker blij om iedereen weer terug te zien, maar langs de andere kant ook moeilijk, want nu is er het besef dat het erop zit. Mensen vragen me steeds – En hoe was het?- een vraag waar ik zo moeilijk op kan antwoorden, want hoe kan je nu een jaar samenvatten in enkele zinnen? Ik zou zoveel dingen willen zeggen, maar langs de andere kant weet ik ook niet waar te beginnen. Dit jaar heeft me zoveel bijgebracht, heb zoveel geleerd en ontdekt over mezelf. Heb een ander land mogen leren kennen, heb als jeugdwerker mogen werken, heb deel mogen uitmaken van een fantastische EVS-familie en heb nieuwe vrienden voor het leven gemaakt.

Dit jaar wou ik vooral ontdekken wie ik wil zijn en waar ik naartoe wil. Na dit jaar heb ik vooral beseft dat het oké is om het niet te weten. Heb het -niet weten- leren omarmen & nu neem ik elke dag hoe het komt. We zien wel wat de toekomst brengt, ik ben zeker klaar voor wat er ook mag komen!

Bedankt aan Don Bosco om in mij te geloven en mij deze unieke kans te bieden, bedankt aan Youthservice Kerava dat ik deel mocht uitmaken van jullie geweldige team & bedankt aan al mijn vrienden, familie en alle andere mensen die mij hebben gesteund in dit waanzinnige avontuur! 🌺

Nähdään Suomi, paljon rakkautta ❤