Verhaal in Koerier door Ruth Deprez

13 juli 2015 – 13:30 – Leuven

 Tijd om te vertrekken. Kobie Knevels, Filip Bosman, Sanne Croonen en Ruth Deprez. Wij vormen Team Paco 2015. Een maand Malawi wacht op ons. Twintig cursisten wachten op ons. Een hele meute kinderen wacht op ons. En wij wachten op ons vliegtuig, zonder enig benul van wat ons allemaal te wachten staat.

 

14 augustus 2015 – 10:00 – Lilongwe

 Tijd om te vertrekken. Wij vormden Team Paco 2015. Een week eerder namen we al afscheid van Nkhotakota, waar we vier weken glorie beleefden met de jeugdleiders. Na een week rondtrekken is het nu ook tijd om afscheid te nemen van Malawi in zijn geheel. Een arm land met prachtige natuur en fantastische mensen. Malawi wordt dan ook niet voor niets ‘the warm heart of Africa’ genoemd. Bedankt Malawi. Bedankt Nkhotakota. Bedankt Don Bosco. Bedankt Team Paco voor deze heerlijke ervaring.

 

16 augustus 2015 – 17:00 – Leuven

 Ik zit rustig in mijn zetel. Een wasmachine draait, souvenirs werden uitgedeeld maar de rest van mijn koffer ligt nog onuitgepakt in de living. Een taak voor morgen. Want nu borrelt een zekere heimwee op. Ik wil de eerste foto’s van onze reis bekijken en wat herinneringen van de voorbije maand ophalen.

Let’s walk through our memories!? Yeah, let’s do this!

Het hoogtepunt van onze ervaring was de eerste zaterdag na de cursus. Enkele dagen na de cursusweek trokken we met al onze youth leaders naar Dwangwa. Nkhotakota is namelijk een district. Een deel van onze youth leaders kwam uit het centrum van Nkhotakota, waar ook wij verbleven en speelpleinwerking zouden geven. Een ander deel kwam uit parochies van Dwangwa, een ander stadje in Nkhotakota. Op die beruchte zaterdag hesen wij ons om 8 uur in de laadbak van de truck. Op z’n Malawi’s kwamen de youth leaders beetje bij beetje aan sijpelen en konden we tegen 9 uur eindelijk vertrekken. De laadbak zat alles behalve vol bij het vertrek.

Eens de oprit afgereden, zetten de meeste youth leaders zich recht en probeerden ze tegen 100 km/u hun evenwicht te bewaren. Er werd gedanst, gezongen en heel hard gelachen met de verraste en bange gezichten van de blanken. Uiteindelijk konden ook wij ons ontspannen en raakten we gewend aan het daredevil-gehalte van onze vrienden.

De rit was heerlijk. Zon op onze bol, wind in de haren en Malawische Don Boscoliedjes uit volle borst.

Onderweg pikten we onze jeugdleiders van Dwangwa op. Blije kreten bij het weerzien, een streep schmink van de Belgische vlag en ook zij waren klaar voor een dag speelplein. Tegen de middag hadden we alle jeugdleiders opgehaald, en een laadbak vol met kinderen en materiaal, en kwamen we aan op een groot grasveld. Hier zouden we een dag geen voetbal spelen maar kinderen en jongeren animeren. We begonnen met onze cursusdans ‘Shake It Off’, deelden ons in vier groepen op en speelden enkele kleinere spelen. ’s Middags werd er vooral sugar cane gegeten. In de namiddag speelden we de Olympische Malawische spelen: een groot spel met heel wat postjes en enthousiaste kinderen! Nadat de winnaar bekendgemaakt was, father Mark langsgekomen was en de Belgen voorgesteld waren, was het tijd om terug te keren. We klommen allemaal terug in de laadbak, dropten onderweg jeugdleiders en kinderen, een fiets, enkele bakken eten en materiaal, en reden zo de nacht in tot in Nkhotakota. De sfeer zat er goed in! Al zingend en dansend zagen we de zon ondergaan, konden we van de sterrenhemel genieten en hielden we een grappige fotoshoot. Rond 19 uur, in het pikdonker, kwamen we moe maar voldaan thuis in de community. We namen afscheid van onze plaatselijke jeugdleiders om er enkele dagen later weer samen in te vliegen.

 

Na een week speelplein hadden we vrij in het weekend. We besloten naar Nkhatabay te trekken. We reisden vijf uur in noordelijke richting in de minibusjes. Een hele ervaring. Een minibusje lijkt op het Jeugddienstbusje; er kunnen zo’n vijftien mensen in zitten. Het busje vertrekt pas als het vol zit, maar onderweg stappen er nog heel wat extra mensen in. Zitten we vol? Nee hoor, er is altijd wel plaatsje voor één iemand meer! Zit je vooraan? Dan krijg je ongetwijfeld vissen, kinderen, kippen of andere dingen op je schoot gestapeld. Zeer grappig om te zien, al is het niet altijd even comfortabel.

Minibusjes mogen maar een bepaalde afstand rijden. Na enige tijd werden we dan ook doorverkocht aan een ander busje, en toen weer aan een open truck.

Na aankomst in Mayoka Village konden we onze ogen niet geloven. Onze lodge was prachtig gelegen: op de steile helling aan het water van Lake Malawi, apen in de bomen boven ons, prachtig uitzicht van op het restaurantterras, gratis snorkel en kanomateriaal voor extra plezier in het hemelsblauwe water en gezellige kleurige kamers. Dit leek wel het paradijs!

Ik zou nog uren kunnen doorvertellen over onze ervaring en anekdotes. Maar dat doe ik liever in real life op café. Bedankt om dit alvast te lezen. En zoals op onze blog sluit ik ook hier graag af met het volgende.

Wist je dat:

• ze in Nkhotakota Chichewa spreken en dat de L daarbij vaak vervangen wordt door een R en andersom? Zo werd Ruth al snel Luthie, was het ons nooit duidelijk of we over een spel (play) of het gebed (pray) spraken, en was het ook onduidelijk wie het avondgebed zou leiden (leader) of voorlezen (reader).
• ‘come er underneath’, ‘do the lights out’, ‘that was it’ en ‘it’s important to be fatifull’ zeer gewone en aanvaardbare uitspraken zijn als je als Belg in Malawi vertoeft?
• Malawische honden die je aanvallen luisteren naar een duidelijke ‘STOP’?
• je na 30 dagen illegaal in Malawi bent als buitenlander? Ons vliegtuig vertrok pas op onze 31e dag … OEPS!
• het lied ‘Open Your Heart To The Lord’ bij een feestdag door de paters vervormd wordt naar ‘Open Your Mouth To The Cake’?
• olifanten in de Liwonde Safari Lodge ’s nachts een bezoek brengen aan de dormitories?
• ‘wolfje, hoe laat is het’ omgetoverd werd in ‘little frog, what’s the time’ aangezien de youth leaders een kikker als typisch Afrikaans dier opgaven?
• we na ons eerste spel ‘who’s afraid of the big bad lion’ (ook wel Dikke Bertha genoemd) al drie gewonden hadden?
• je bij aankomst op een luchthaven een pistool op je gericht krijgt dat uiteindelijk een temperatuurmeter blijkt te zijn, om ebola te vermijden?
• ‘superhard bedankt’ in het Chichewa ‘zikomo kwambiri’ is?

 

Zikomo Kwambiri Malawi!

05-08-2015

Hier zijn we weer! En waarschijnlijk ook voor de laatste keer aangezien we binnen 3 dagen vertrekken uit Nkothakota. Maar voor we naar de toekomst kijken, even een kort verslag van de voorbije week.

We eindigden ons vorig bericht vlak voor ons eerste speelpleinnamiddag. Uiteindelijk werden we met 28 jongeren meegenomen in de bakkie (open toyota-auto, gewone formaat, 6m²) om een voetbalmatch te gaan spelen in een buurtdorp. We verloren. Al moeten we ook toegeven niet veel van de match gezien te hebben. Het is ongelofelijk hoeveel kinderen hier overal rondlopen. Met een springtouw bij de hand was de tijd van de training en match namelijk al snel besteed aan het animeren van de vele kinderen, samen met Maxwell, een van de youthleaders hier die geen voetbal speelt.

Maandag zijn we naar de Potterylodge gegaan. Dinsdag begon de echte speelpleinweek. Een hele aanpassing voor ons! Speelplein bestaat hier niet. Kinderen kennen voetbal en kijken naar voetbal. Enkele Malawese spelletjes zijn gekend maar algemeen wordt hier weinig gespeeld. Tijdens het speelplein worden gezelschapsspelen uitgehaald en kunnen de kinderen komen. Soort van kinderopvang eigenlijk. De dagen dat het geen voetbal is trekken we naar het speelveld om daar echt te gaan spelen; tik tak boem, pet littel goat pet, who’s afraid of the big bad lion,…. Voetbal is voor velen belangrijker, ook voor onze animatoren. Maar ondertussen, een week verder, hebben we toch al iet wat meer animatoren. Hoera! Dat belooft ook voor onze talentenshow van morgen!

Dit weekend zijn we er even tussenuit geknepen. We reisden met de minibus naar Nkathabay. Na 3 keer ‘verkocht’ te worden (= doorverkocht van de ene minibus naar de andere) en 5 uur na vertrek kwamen we aan in het paradijselijke Nkathabay. We logeerden in Mayoka Village; zwemmen, composttoilet, peddelen, kanovaren, snorkelen, douchen met zicht op the lake, pizza en chocoladecake ipv nsima, aapjes die samen met ons ontbeten… Heaven on earth. Ook al klagen we niet over de koude douches als er water is, de warme douche in Mayoka was toch welkom. 😉

Gisteren schminkten we de kinderen op het speelplein en leerden we hen KUBB spelen. We lieten de plaatselijke carpenter nl. 3 KUBBsets maken met DBYC (Don Bosco Youth Center) in gegraveerd. Vandaag voorbereiding talentenshow, morgen talentenshow en vrijdag laatste speelpleindag.

Zaterdag vertrekken we richting Lilongwe, naar Liwonde National Park en dan het vliegtuig op terug naar België… We zijn trouwens niet de enigen die vertrekken. Gisteren namen we afscheid van Father Chris die naar Zambia overgeplaatst wordt. Het nodige bier en liedjes werden door ons voorzien. Vanavond doen we Belgische avond en voorzien wij het eten.

Tot in Belgie!

Wist je dat;

• Je hier brood hebt dat Obama heet? En ook een Bin Laden? Wij proefden alvast van Obama.
• Je in een minibus met 27 man past? (wettelijk 15 toegelaten?)
• Je in een minibus kinderen, vissen en 10 kg mais op je schoot kan verwachten?
• We hier heel wat discussie voeren en van sommige meningen achterover vallen?
• Belgisch bier ook hier zeer hard in de smaak valt?
• We chitenges kochten en er door de kokkin van de salesianen kleren van lieten maken?
• We bij een van onze cursisten thuis welkom waren?
• De kolonel elke dag wacht houdt aan de peoplestore?
• Je zonder de taal te spreken toch heel wat spelletjes kan spelen met kinderen?
• We morgen aan farewellparty hebben met de jeugdleiders?
• Filip ongepaste dingen in een minibus roept, nadien pas beseffende dat engels in Malawi begrepen wordt…?
• We hier heel wat kaartspelen spelen?
• De tv in Malawi in de jaren 90 is blijven hangen?
• We de rest wel vertellen als we thuis zijn? 😉 Tiwonana en Belgie!

 

 

26-07

Een dikke week na de interculturele avond is het tijd voor ons tweede blogbericht. De interculturele avond was geweldig. Het was voor ons confronterend hoe weinig cultuur wij konden meegeven in vergelijking met onze Malawese vrienden. Andersom stonden zij dan heel versteld hoe weinig er in België nog naar de mis gegaan wordt… We leerden heel wat Afrikaanse “puber”dansen, een soort van kusjesdans, en vergeet Dolika niet! Of zou het Dorika zijn?

Na een goede week cursus en heel wat extra spelbagage kregen onze cursisten hun certificaat, waar ze bovendien zeer veel belang aan hechten, en werd de cursus met een laatste shake-it-of-dans afgesloten. Zowel wij als de cursisten hadden nood aan rust. Die kregen we ondertussen ook! Evenals:

• een bezoek aan de markt
• naamfeest bij de zusters, in combinatie met een lied “open your mounth to the cake/father”
• een wandeling naar het meer
• heel wat starende gezichten als de azungus passeerden
• een racistische uitspraak dat we terug naar ons land moeten
• een steeds betere band met de fathers en brothers
• het aflsuitende schoolfeest van form 1 en 3
• …

Gisteren vlogen we er terug in, met een trip naar Dwangwa om er in een outstation speelplein te gaan geven. Dit natuurlijk samen met onze cursisten. De open truck was ons vervoer. Voor het vertrek werd snel een gebedje gedaan en maar goed ook. Het dare-devil-gehalte van onze mannelijke cursisten lag nl. zeer hoog… Lees dansen, zingen en shaken tegen 100 km per uur. Uiteindelijk beslisten ook wij om even recht te staan, al hielden wij ons wél vast.  Onderweg stapten steeds meer mensen, fietsen, bakken en muziekboxen op tot we uiteindelijk met een overvolle truck aamkwamen op onze locatie. We hadden een fantastische dag op het speelplein met zo;n 200 kinderen. Op de terugweg konden we al rijdend van de ondergaande zon en de sterrenhemel genieten. Heerlijk!

Deze morgen waren we zo dapper om de drie uur durende chichewa-viering bij te wonen in een bloedhete kerk. Wederom een ervaring rijker. Zodadelijk starten we onze eerste speelpleindag, die korter duurt dan de misviering, hier in Nkhotakota. Al wilden heel wat youthleaders vrijaf. Benieuwd met hoeveel begeleiders we zullen zijn. Dinsdag vliegen we er helemaal in, met al onze youthleaders samen.

Tot een volgende!

Wist je dat;

• er hier spinnen zijn die verdacht veel op tarantula”s lijken? Was dat even schrikken!
• salesianen kindjes zijn die elkaar verdacht goed kunnen plagen? Heel grappig om te zien.
• een cola hier goedkoper is dan water?
• een van onze cursisten een kindje heeft?
• volgende uitspraken dik ok zijn in Malawi?
• do the lights out
• come er under out
• you prepare on forehand
• eat zour butterham
• Kobie elke ochtend wakker wordt met een losgevallen muskietennet op haar hoofd?
• de cursisten geen ballen uit China willen?
• Ruth “s nachts spelletjes uitlegt in haar slaap?
• in tik-tak boem de bal als duivel wordt aanzien? En dat tussen 2 vuren de hel representeert?
• naar het strand gaan niet altijd relaxerend is als blanke?
• kinderen soms over onze huid wrijven om de juiste huidskleur vrij te krijgen?
• Wij straks fanta drinken omdat dat deze ochtend in de kerk geofferd werd?
• Sanne “s nachts uit haar bed springt door ingebeelde spinnen?
• we steeds vaker water in de kraan hebben?
• we tot enkele dagen geleden s”ochtends uit onze kamer kwamen en rechtstreeks op de speelplaats van de zusters hun lagere school stonden?
• …

Tiwonana – see you

 

 

zaterdag 18/07/2015

Beste vrienden,

Aangezien we morgen een hele dag zonder elektriciteit zitten proberen we vandaag ons eerste blogbericht uit Afrika te versturen.

Na een lange vlucht kon onze bagage achter in de auto gegooid worden met ons erbovenop om zo 4 uur lang naar Nkhotakhota te reizen. Onderweg kregen we onze eerste indruk van Malawi: give me your money, muizen op een stokje, vissen aan de autospiegels, overvolle busjes, fietsen met een overload aan materiaal, en veel lachende gezichten die zich omdraaiden naar de Mzungus…

We werden warm onthaald door de fathers en brothers van Don Bosco. Vooral de Tsjechische brother Francis neemt de zorg voor ons op zich. Na een avond heerlijk eten, kennismaking met alle brothers en fathers, bleek dat onze cursus toch gewoon door kon gaan. De dag nadien zouden de jongeren aankomen en donderdag begon onze cursus. Terwijl we, op zijn Belgisch…, de volgende dag wilden voorbereiden, trokken de fathers ons mee naar the Malawi lake. We gingen iets drinken in een lodge, trokken 5 meter de zee op met een lekkende vissersboot, speelden al met wat kinderen op het strand, zagen apen, aten suger cane en vis recht uit de zee… Zikomo father Mark and Rafael.

S Avonds nog even voorbereiden en hoppa, klaar voor de cursus. Het was een spannend moment. 21 Malawese jongeren uit het youthcenter van Nkhotakhota wachtten ons op: jongeren tussen 15 en 25 jaar, Christenen en Moslims, uit de buurt en van ver weg. Ze waren allemaal vrij verlegen en bang voor wat zou komen. Uiteindelijk bleek ook dat hun engels een pak minder is dan we verwacht hadden. De eerste dag was moeilijk. We botsen op heel wat cultuurverschillen die extra vermoeilijkt werden door de taal en ons verschillend engels accent. Maar stilaan ontdekken we de karakters van de jongeren, leren we Chichewa en wordt uitwisseling steeds gemakkelijker. We trokken gisteren en vandaag naar het speelplein om onze voorbereide spelen uit te testen. Onze jongeren blijken geboren youthleaders te zijn. Het is heerljik om hen bezig te zien. We kijken uit naar de interculturele avond van zodadelijk.

Oh ja, de elektriciteit was tot en met nu aanwezig. Morgen zullen we zonder zitten. Water is sinds onze aankomst schaars en zal dat ook nog een tijdje zijn. Een ervaring is het dus zeker. Onmogelijk trouwens om de muggen helemaal de vermijden. Maar we doen ons best. Malaria wont get us.

Take care. Dat doen we ook. Zikomo y Maswera Bwandji.

P.S. Het bereik is hier minimaal, zowel met ons gewoon als met ons afrikaans nummer. De kans is dus groot dat we jullie berichten niet ontvangen. Maar he, binnen een maand zijn we al terug he.

Wist je dat:

• een R in het chichewa als L uitgesproken wordt? Dat zorgt ook in het Engels dus voor heel wat verwarring.
• dag begint om 6u45?
• we zondag en maandag om 6 u naar de mis moeten en aan heel het dorp voorgesteld zullen worden?
• speelplein begint met 5 en we na een uur 20 keer meer kinderen rond ons hebben staan?
• een lunch en dinner portie 5 keer groter is dan wat wij gewoon zijn? De belgen delen een bord met twee en krijgen dan nog niet alle encima op…
• Filip al elke dag minstens eenmaal gevallen is?
• De rest volgt later…

Klaar voor het vertrek!

Moni! Muli Bwanji?

Met ons gaat het alvast zeer goed! Een dag voor ons vertrek naar Malawi zijn we volop aan het inpakken en beginnen de zenuwen licht op te borrelen… Zodoende wordt het dus ook tijd dat we onszelf eens voorstellen, want wie zit er nu eigenlijk allemaal in Team Paco 2015?!

Filip, de enige jongeman in ons midden, is een knappe heer afkomstig uit Kampenhout. De studie communicatiewetenschappen bracht Filip tot in Leuven. Al jaren lang is hij vrijwilliger bij Jeugddienst Don Bosco (JDB); als instructor, op speelplein Groene Zone, om het vrijwilligersbeleid uit te stippelen en noem maar op. Ook bij Akabe Heverlee is Filip niet ongekend. Het zal je dan ook niet verbazen dat hij zich ondertussen in Kessel-Lo gevestigd heeft.

Kobie is de oudste schone uit ons gezelschap, afkomstig uit Overpelt. Zij studeerde lager onderwijs en orthopedagogie in Leuven. Tijdens de zomer vertoefde Kobie op speelplein Don Bosco Oud-Heverlee. Van ons allemaal heeft ze vermoedelijk de meeste (hoofd)animatorcursussen op haar instructorpalmares staan. Extra nuttige ervaring haalt Kobie uit haar werk bij Windekind.

Sanne is dan weer een fraaie jongedame, eveneens afkomstig uit Overpelt. Zij kwam bij JDB terecht via de vakantiewerking Akindo. Sanne studeerde psychologie in Leuven (net afgestudeerd, hoera!) en is ook al enkele jaren actief als instructor bij JDB. Als enige van het Team heeft ze ervaring met vrijwilligerswerk onder de evenaar. We rekenen op jou Sanne!

Ruth is de jongste bevallige dame van het gezelschap, afkomstig uit Kessel-Lo. Ze bracht haar zomer eveneens door op speelplein Don Bosco Oud-Heverlee en sijpelde zo door naar het instructorschap bij JDB. Zij studeerde Sociaal-Cultureel-Werk in, jawel, Leuven. Haar ervaring in europese internationale projecten komen hopelijk ook van pas in Malawi!

Tot zover het team.

Maandag 13 juli vetrekken we vanuit Düsseldorf richting Nkhotakota. Een verrassingsmailtje vorige week liet ons weten dat we onze animatorcursus 2 weken later, nl. vanaf 27 juli kunnen starten. Daarna staan we nog twee weken op het speelplein. Wat we voordien zullen doen, zullen we samen met de salesianen van Nkhotakta beslissen. Spannend!

Oh ja, de elektriciteit begaf het. Dat worden dus avontuurlijke weken speelplein en cursus in thema ‘Black-out’! We vinden het spannend, hebben er enorm veel zin in en zijn er helemaal klaar voor!

Nkhotakota, are you ready for us?!

Filip, Sanne, Kobie en Ruth

Op 13 juli 2015 vertrekt de groep vrijwilligers naar Malawi.