Wist je dat…

Wist je dat ik maar direct met de deur in huis zal vallen…

Want wist je dat de verantwoordelijk zuster, Irma Maria Luisa, van de pastoraal weg is… .

Wist je dat dit een lang verhaal is en jullie daar altijd mogen naar vragen.

Wist je dat dit het grootste en stomste nieuws is van de hele wist je datjes waslijst!

Maar wist je ook dat de rust ondertussen is wedergekeerd en ik mij zeer goed voel bij alle tantes op de pastoraal al mis ik de zuster haar kordaatheid op de pastoraal bij momenten wel.

En wist je dat, speelgoed vliegtuigjes hier ook een grote hit zijn bij 15-17 jarigen! We kochten ze voor de kleintjes maar de groten gingen er mee lopen. Een hele namiddag liepen ze rond met de vliegtuigjes in de hand en de motorgeluiden in de mond! Volgens de tia’s geraken ze niet uit hun kindertijd. Het maakt ze wel uitermate schattig. Echte dutskes!

Wist je dat de ontdekking van de springbal een groots gegeven was. Een rij van 10tallen kinderen groot en klein wilde springen! Iets nieuws en onbekend.

Wist je ook dat, hier alles samen gegeten kan worden. Aardappelen met groenten en vlees (vaak ook nog zoete aardappelen), rijst met bonen, pasta met vlees, sla, … het komt allemaal op één bord terecht. Ik hou het nog gescheiden van elkaar maar de echte braziliaan houdt van een lekkere mix want lekker door elkaar doen ze ook in hun bord. In een volgend blogbericht plan ik uit te doeken te doen wat ik dagdagelijks op mijn bord krijg en hoe het eetritueel er aan toe gaat. Dat is een eigen blogbericht waart aangezien ik dat niet weg krijg in één wist je datje.

Wist je dat er twee zeer uitermate chaotische momenten zijn op een dag. Het douchemoment om 11u en net na het eten wanneer we wachten op de schoolbus. Ik heb samen met één tante 30 meisjes onder onze hoeden om ze op een uur gedoucht te krijgen, hun schooluniform aan te doen, de haren in de plooi te leggen en diegene die klaar zijn kalm te houden… . Hierbij ook een constante zoektocht naar de kam en haarcrème want alles verdwijnt hier. Verder hebben de jongens het spelletje om te laatst in de bus stappen. Dan moeten we ze sleuren en dragen tot in de bus. Ondertussen heb ik het spelletje om ter eerste ingevoerd! Gaat net iets vlotter! Eenmaal de poort rond 13u dicht is het toch altijd even ademhalen en bekomen van de ochtendgroep waarna de namiddaggroep alweer de boel komt verblijden. Al zitten er in deze groep niet echt kwajongens en hebben we ook veel aan de tieners.

Wist je dat mijn haar toch wel echt apart is. Ik kreeg al vaker de vraag of het wel naturel is. Verder vinden ze het ook veel te zacht om er af te blijven. Ook de kleur is te fascinerend. Ze (inclusief een zuster) dachten dat ik mijn haar stijl. Maar, liefste vrienden, zelfs mijn haardroger komt er zelfs niet aan te pas want de voltages kloppen niet. J Gelukkig zijn er ventilatoren die niet alleen helpen tegen de warmte maar ook helpen bij het droge van mijn haren.

Wist je dat, ze ook allemaal mijn haar uit mijn ogen/gezicht komen halen. Niet alleen de kleintjes maar ook de tienerjongens komen mijn haar achter mijn oren steken op elk moment van de dag. Ik denk dat hier iets leeft dat je geen haar in je gezicht mag hebben. Maar mijn kapper van dienst in België zegt dat mijn ronde gezicht dat nodig heeft… .

Wist je dat, shampoo kopen hier voor mij zeer moeilijk bleek. Niet alleen omdat mijn haar hier niet ‘normaal’ is maar ook omdat ze hier 1000en (en zoals jullie weten overdrijf ik nooit) soorten shampoo hebben. Shampoo kiezen in de colruyt is al moeilijk maar hier kiezen uit gigantisch veel in een andere taal met heel veel haartypes was een werk van lange adem. En het is nu wel echt niet dat de winkel groot is te noemen. Ze hebben gewoon echt héél veel soorten shampoo. Ze begonnen ze zich al zorgen te maken op de pastoraal omdat ik zo lang wegbleef. Eenmaal gekozen bleek achteraf toch dat ik een totaal verkeerde keuze had gemaakt. Ik was toch beter voor de Maya De Bij shampoo voor kinderen en alle haartypes gegaan. Volgende keer gaat er één van de tienermeisje mee al denk ik toch dat het allemaal maar weinig uitmaakt waar je je haar mee wast.

Wist je dat, leeftijdje raden ook lange tijd een geliefde activiteit was. Mijn gemiddelde leeftijd is 20 jaar! Met meerdere dieptepunten van 18jaar… . Eén van de tieners geloofde zelfs niet dat ik al 26 was want dat is bijna 30!! “O meu deus de ceu” werd dan ook meermaals gedeeld.

Wist je dat, alle tieners er dan ook veel ouder uitzien dan ze eigenlijk zijn. Meisjes van 11-12 zien er uit alsof ze 16-17 zijn. Bij de jongens zijn er ook die er 5 jaar ouder uitzien maar iets minder algemeen. Volgens Cecilia komt dit door de zon. Ik kijk al uit naar wat een jaartje zon dan wel niet met mij zal doen… .

Wist je dat ik alleszins niet als een bruintje naar huis zal komen aangezien het in de zon niet te harden is en ik dus vooral binnen en onder afdaken zit.

Wist je dat, het hier écht wel warm is. Soms denk ik echt weg te smelten. In juli tot midden augustus koelde het ’s avonds nog af maar nu blijft het dag en nacht warm. Gelukkig heb ik op de pastoraal mijn toevluchtsoord gevonden in 1 van de enkele lokalen met airco. Er liggen daar ook matjes op de grond zodat een middagdutje hier wel deugd kan doen. Het gaat er alles niet op verkoelen want de zomer moet nog komen. Al lijkt mij lichaam er wel aan te wennen.

Wist je dat, tia lucélia dan maar heeft beslist dat het toch wel een beetje te warm begon te worden in mijn engelse klas waardoor bord, banken en alles werd verhuisd naar één van de ruimtes met airco! Hoera en de hoezee! Op een halve dag was mijn luxe klasje ingericht. De concentratie en het enthousiasme ligt bij iedereen toch ietwat hoger.

Wist je dat het hier wel heel flink kan regenen! Kranen worden opengedraaid, wind wordt aangezet en het stortregent!

Wist je dat het echt niet zo heel vaak regent maar het toch al twee keer mijn frisgewassen kleren heeft te pakken gekregen! Het weer kan hier op korte tijd snel veranderen.

Wist je dat samen met de regen de elektriciteit het meestal ook begeeft voor even of voor wat langer.

Wist je dat de stortregen een zeer leuke activiteit is voor de kinderen… . Nu is het om te lachen maar toen was het toch weer even slikken. Het regende zo hard dat de goten op straat bestonden uit 30cm water met een breedte van 1 m. De een 10tal kleintjes van de ochtendgroep hadden er niet beter op gevonden om er allemaal te gaan inzitten. Wel mooi op een rijtje… .

Wist je dat we dan ook ogen en oren op alle kanten van ons lichaam moeten hebben… .

Want wist je dat kinderen van 10 jaar sloten loskrijgen zonder sleutel, ze dan de zandbak in lopen, zand nemen en in de haren van de frisgewassen meisjes gooien.

Want wist je ook dat een groep 4-5 jarigen duplo oorlog houden. De grond bezaait was met blokjes, er 10tallen blokjes door de lucht vlogen, er 2 kleintjes zaten te wenen in een hoekje en de tante slechts 5min uit de zaal was. Ik was engels aan het geven tot een 4jarig meisje mij kwam roepen ‘tiaaaaaaaaaaaaa Filine’

Wist je dat wij een ander geschrift hebben dan hun. Ik heb dan ook mijn gewoon geschrift tijdens de engelse les afgevoerd en ga volledig voor de drukletters.

Wist je dat, woensdagvoormiddag was en kuisdag is. Dan vinden ze dat ik niet naar de pastoraal moet … . Ik maak er dan maar gebruik van om mijn kamer kakkerlakken-, dode muggen- (want een ventilator is een massamoordenaar) miervrij te maken. De was doe ik dan ook. Al komt er hier geen handwas aan te pas want ze hebben een machine! J

Wist je dat het paradijs op 1uurtje rijden ligt van Guiratinga. Fazenda Disneylandia is de naam. Je waant je echt eventjes in een paradijs. Ik heb dan ook mijn toevluchtsoord gevonden.

Wist je dat er kinderen zijn van 10 jaar die niet kunnen rekenen, lezen en schrijven ook al gaan ze al jaren naar school. Dit is een zeer grote frustraties van de tantes. Het maakt hier niet uit of ze het kunnen of niet ze mogen toch naar de volgende klas. Het is ook heel hard opletten voor overschrijfgedrag in de studie aangezien er veel van de kindjes samen in de klas zitten. Ik heb er al een paar op hun tenen getrapt door ze uit elkaar te halen. Al moet ik toegeven dat ik er toch veel kleine filinetjes in zie. J

Wist je dat ik ze-leren-foute-dingen-op-school-shock ook gehad heb. Normaal reken je van links naar rechts maar bij deze leerkracht nemen ze het 1^ste en 2^e cijfer samen en het 3^e e 4^e. Met andere uitkomsten als gevolg. De tantes en ik hebben dan maar beslist om het huiswerk te laten voor wat het was en de juiste antwoorden mee te geven… . Ik moet zeggen dat ik gechoqueerd was en de tantes vol schaamte voor Brazilië.

Wist je dat sjennelles (sletsen) het leukste speelgoed (verdediging) ooit is. Je kan er alles mee doen: Gooien, slaan, voetballen, keeperhandschoenen, frisbeeën … . Het moet dan ook geen verrassing zijn dat ik al een massa sletsen heb lopen zoeken, van daken worden geplukt, onder gesloten deuren uithaal, … . Dagelijks gaat er wel iemand met maar 1 slets of met halve sletsen naar huis.

Wist je dat enkel zondag rustdag is want ook op zaterdagnamiddag verwelkomen we de tieners op het centro juvenil. Ze zouden ook wel graag hebben dat we het op zondag opendoen. Vind ik toch wel een beetje te veel van het goede.

Wist je dat ik een pro wordt in biljarten! Maar winnen van onze tieners is toch nog een beetje moeilijk… .

Wist je dat, whatsapp hier toch wel iets heel apart is. Ik ben in een aantal groepen van de jongeren terecht gekomen en daar wordt een hele dag en nacht door in gezeverd. Alles wordt gedeeld met elkaar. En ik begrijp hun verslaving, paniek wanneer de gsm bijna plat is en boze gezichten wanneer ik tijdens de engelse les geen gsm’s wil zien, want het werkt inderdaad wel erg verslavend al die onzin die ze met elkaar delen! Maar mijn ‘celularsdoos’ begint zijn werk te doen.

Wist je dat ik whatsappgewijs dus ook zeer goed te bereiken ben!

Wist je dat dit mijn braziliaansnummer is: +66 9910 9235.

Wist je dat het hier totaal niet abnormaal is dat een mama en een oma van één van de tieners op de pastoraal te midden van alle kinderen lingerie komt verkopen! Ik trok serieuze ogen en ze hebben mij allemaal uitgelachen omdat ik zo preuts was! De kinderen en jongeren deerde het totaal niet…

Wist je dat de kaarten van jungle speed, halli galli, kakkerlakkensalade en vlotte geesten eruit zien alsof er al 20 jaar meegespeeld wordt. Er wordt ook wel dag in dag uit heel veel mee gespeeld. Maar het grootste probleem ligt toch bij een hoop kinderen die niet weten hoe omgaan met kaarten. Volgende keer ga ik alle kaarten plastificeren!

Wist je dat vissen hier een top tijdverdrijf is en ik ook al eens ben gaan vissen. Ik en mijn maag moesten er wel eerst de zéér hobbelige zand-en rotswegen voor overleven maar ik heb toch maar 9 vissen gevangen!

Wist je dat er hier een zuster is die wekelijks wel een keertje koekjes en cake bakt! Ik ga hier zeker niet verhongeren.

Wist je dat ik wel een gewone maaltijd van de mama wel een beetje mis.

Wist je dat zoals voorspeld een ice tea zero wel zou smaken. Cola light hebben ze hier ook niet maar wel cola zero. Al smaakt de cola hier anders als thuis.

Wist je dat ik dadelijk de poorten weer wagenwijd openzet en er een meisje dansles komt geven! Lalalala van de wereldbeker en de Samba zullen aanbod komen. Mijn bijnaam is ondertussen ‘blocado’ maar we geven niet op! Dansen zullen we kunnen!

Wist je dat het volgende week dag van het kind is! Cadeautjes, lekker eten, … . Hoera!

Wist je dat ik mij hier heel goed voel met af en toe een dipje als de realiteit van Brazilië mij weer tegemoet komt… . Armoede en moeilijkheden met gevolgen op het gedrag van de kinderen en jongeren troef!

Wist je dat ik jullie allemaal zeker wel mis en ik op weekdagen dagelijks tussen 19u en 19u30 bereikbaar ben op skype! Een afspraak maken is wel gewenst indien je niet nodeloos wilt wachten want anders doe ik hetgeen ik het beste kan: hangen bij de tieners!

Wist je dat het te veel is om allemaal te vertellen en ik jullie ook niet langer wil be-wistje-datten!

Vele groetjes, tchau, beijos, …

Filine! Filini! Tiaaaaaaaaaaaaaaa! Of Tia Filine!

Niet mais ou menos maar muito bom!

Bijna 2 maanden in Brazilië en volgens de lokale zuster beredder ik me goed ook al is ze zelf al bijna een maand optrot. Ze heeft haar bronnen.

Buiten het feit dat ik hier elke dag een beetje meer smelt van de warmte (bij meer dan 40° is gewoon stilzitten is al genoeg zodat het zweet er af druipt, het koelt ’s avonds ook niet altijd meer af) gaat alles hier zijn gangetje!

Mijn voormiddagen bestaan uit spelen huiswerk maken (al is het blijkbaar heel raar dat we in België dezelfde wiskunde leren als hier, dat ik niet kan helpen bij Portugees hebben ze nog steeds niet allemaal door) en douchen begeleiden met vlechten maken en ook luizen plukken aan de lopende band. Dat ik dit jaar nog luizen zal hebben is sowieso een feit! De meisjes hebben het bijna allemaal! Ik zie ze elke dag kruipen. Ik heb mij toch alvast maar een luizenshampoo aangeschaft om preventief te werk te gaan. Ook al zeggen ze hier allemaal dat ik dat niet kan krijgen want mijn haar is te glad. Mijn mama en ik weten natuurlijk allebei dat dit onzin is want in mijn kindertijd zijn net zoals bij iedereen de nodige luizen gepasseerd.

Drie van de 5 namiddagen bestaan, normaal gezien (want soms beslissen ze van gewoon niet te komen opdagen want bv ‘het is vrijdag’ is één van de excuses terwijl ze zelf hun groep en dag hebben gekozen), uit Engels geven aan onze jongeren in de Pastoraal. Enkele feiten op een rij:

• Dat ze niets kennen van het engels ook al krijgen ze allemaal al jaren engels heb ik ondertussen verwerkt.
• Dat het leren, (over)schrijven, begrijpen en oefeningen maken héél erg traag gaat daar wen ik ook aan.
• Dat mijn paciência wel wat op de proef wordt gesteld ontken ik wel niet.
• Dat hun traagheid nu moest liggen aan hun beperkte kennis tot daar aan toe. Maar het probleem ligt ook deels in de zeer lage concentratie en hoge speelse karakter van de meeste tieners.
• Dat ik geen gsm’s wil zien dat hebben ze ondertussen ook begrepen. Na een paar weken afpakken elke keer dat ik ze zag zie ik ze minder en minder verschijnen.
• Dat ze hier allemaal héél erg verslaafd aan Whatsie Appie en facieboekie zijn zorgt mee voor de beperkte concentratie.
• Dat ook aan de uitspraak van deze woorden valt te werken is wel duidelijk.
• Dat gewoon rechtstaan, telefoons opnemen (want het is altijd belangrijk), naar de wc lopen, gaan drinken, rustig naar de andere kant van de klas lopen en een babbeltje slaan allemaal kan en mag blijft storen en blijkt hier ook zeer normaal te zijn… . We pakken het aan!
• Dat ik tijdens deze lessen ook aan mijn Portugees werk is ook wel een voordeel.
• Dat het erg uitdagend is hen iets bij te brengen maar dat het ook super fijn is met de nodige onnozeliteiten tussendoor.

Op dinsdag om 16u30 en 19u geef ik ook engelse les aan twee groepen uit Guiratinga. De avondshift is er ook ééntje waar bovenstaande dingen op toepasbaar zijn. De klas bestaat uit alleen maar ‘laatste rij’ mensen. Eén en al onnozeliteiten. Ik ben dus niet voor de eerste keer boos moeten worden op de jongeren van de pastoraal maar op de jongeren van buiten de pastoraal. Achteraf kwamen ze allemaal met hangende bootjes ‘desculpa teetchie’ zeggen. Ook een bende dutskes.

Een andere namiddag wordt er op de pastoraal gewoon gespeeld en dan op donderdagnamiddag spelen enkele ouderen met de kleintjes. Hiervoor moet ik ze wel wat aansporen maar ze doen het allemaal verbazingwekkend goed! Drie weken animatoren cursus de eerste maand hebben hun vruchten afgeworpen. Al merken ze ook wel hoe moeilijk het is de kinderen onder controle te krijgen en ze efficiënt in rijen of een kring te krijgen zonder dat ze elkaar er uit duwen, trekken, slaan, kloppen, sleuren, … (en alles wat je je kan voorstellen dat er in een rij of kring kan gebeuren gebeurt hier).

Op zaterdagnamiddag is het centro juvenil en dan komen er een paar of meerdere jongeren naar de pastoraal. Omdat er deze week heel wat jongeren naar een schoolvoetbaltornooi zijn en er vorige week al maar 3 jongeren waren hebben Wagner en ik beslist om een rustige filmnamiddag te organiseren met de enkelen die gaan komen. Niet alleen omdat we dan gebruik kunnen maken van de aircoruimte maar ook omdat we dan ‘papioka’ kunnen eten. Popcorn! En ok ik geef toe, niets zo gemakkelijk als een dvd opzetten. J

Op zondag ben ik vrij maar ik heb voorlopig nog maar één vrije zondag gehad. Er is altijd wel iets te doen. Morgen staat er bijvoorbeeld een ‘minimarathon’ van de rotaract en rotary op het programma. Geen idee wat het juist is maar er zal gelopen worden. Geen paniek! Ik zelf moet water uitdelen en om 7u paraat staan samen met de 5 volle leden van de rotaract van Guiratinga.

Aangezien een rustig weekend iets voor in België zal zijn, stond er twee weken geleden een 3daagse ‘encontro de liderancas’ op het programma. Twee jongeren (Anne, Ariel), cecilia en ik reden met Wagner als chauffeur 6-7uur naar de grote stad om daar een salesiaans weekend samen met 60 andere jongeren te beleven. Mijn Don Bosco familie is weer uitgebreid. Hoera! J

In het heengaan hebben we wat aan onze toeristische uitstapjes lijstje gewerkt want dat moest van de zuster. Een waterval en prachtige uitzichten stonden op het programma. We zijn ook nog snel even gestopt bij een ontwenningscentrum voor drugs en alcohol. Want ook dit moesten we zien van de zuster.

Drie uur later dan voorzien kwamen we aan op de ontmoeting. Wat natuurlijk normaal is als je veel later dan gepland vertrekt. Om 7u ‘s morgens stonden we allemaal paraat voor te vertrekken. Maar er moesten en zouden nog geknutselde handtassen meegaan. Enige probleem was dat ze niet klaar waren. Jullie moeten weten dat er al een hele week met iedereen hard is aangewerkt. Iedereen bleef rustig onder het wachten maar ik zelf heb toch even op mijn tanden gebeten want had een paar uur extra slaap wel geapprecieerd. De toeristische uitstapjes hebben er alleszins niet onder geleden want die hebben we rustig bezocht.

Het weekend zelf was iets tussen Sjoefoemi (voor de kenners), speelpleinweekend en wereldjongerendagen (ook voor de kenners). Een speelpleinweekendgevoel door het dansen, zingen (ook al kwam deus, Jezus, of don bosco in bijna elk liedje aanbod) en doordat er op zaterdagavond een feestje was. Een wereldjongerendagengevoel omdat we eigenlijk alleen maar rond geloofthema’s hebben gewerkt. Erg interessant maar de taal stond me wel wat in de weg en het kwam soms jammer genoeg ook een beetje te belerend over. Ikzelf was ook één van de oudsten (die geen zuster of pater was) en ze hadden er dan ook niet beter op gevonden om mij in de discussiegroep bij de zusters en paters te droppen. Zestig 12-17 jarige spraken heel open over deze thema’s. Ik miste wel wat spel en spelen want ook dit is Don Bosco! Heb mij dan zo vrij gevoeld om het op het evaluatieblad te schrijven. Of beter gezegd laten schrijven.

Het douchen op dat weekend verdient ook extra aandacht. Ik had al geleerd dat ze hier graag douchen. Ze nemen hier allemaal ’s morgens en ’s avonds een douche. Niet onbegrijpelijk met meer dan 40°. Een koude douche doet dan erg deugd! Aangezien er 4 douches voor 40 meisjes waren zorgde dit voor de nodige lange rijen. De organisatie had er dan ook niet beter op gevonden om het douchen in drilversie te doen. Zo’n overorganisatie had ik hier in Brazilie nog niet gezien! Er mocht per stad (speelplein/oratorio) en per persoon 3min gedoucht worden. Er werd dan door boxen geroepen wie mocht gaan, wie zich moest klaarmaken en wie er traag of juist heel snel was. ’s Avonds is het allemaal geen probleem maar wetende dat hele ritueel 2uur in beslag neemt en het ontbijt om 7u was moest er, na een korte nacht op de grond, om 5u gestart worden met douchen. Guiratinga (wij) hadden die eer… . Dat ik heb moeten bekomen van dat weekend is dan ook geen verrassing.

Nadat we zondagnamiddag nog even in Cuiaba naar de zoo gingen en de shopping Pantanal bezochten reden we 7uur naar huis.

Hiervoor enkele tips van de locals:

Op de wegen rijd je beter snel. Want volgens mijn persoonlijke chauffeur, wagner, rijd je op de geweldige Braziliaanse (onverlichte) wegen beter niet traag want iedereen vliegt over de hobbels, bobbels en putten heen waardoor er heel gemakkelijk in jouw kont gereden kan worden. Ik ga er vanuit dat het dan ook voor onze eigen veiligheid is dat Wagner dan ook maar snel rijdt… . Voorbij steken is hier toch ook altijd even billen dichtknijpen. De extra lange en de massa vrachtwagens (ze hebben hier nood aan treinen) worden vakkundig (en snel) voorbijgestoken want Wagner is wel degelijk een goede en veilige chauffeur moesten jullie jullie hier over zorgen maken.

In panne staan, platte band of een ongeval (gekantelde vrachtwagens, gammele auto’s in grachten, motorrijders tegen de vlakte, … heb het allemaal al gezien) op diezelfde wegen zonder pechstrook is ook niet altijd even veilig. Zeker aangezien de wegen hier ook over de nodige bochten beschikken. Geen gsm ontvangst hebben helpt ook niet echt. Ik zorg toch altijd dat ik het nodige water bij heb als ik de auto neem. Verder kennen ze geen gevarendriehoek en komt er geen politie aan te pas. Een tak in het midden van de weg of iemand die met een pillamp staat te zwaaien moet het doen. De kans dat je er ook hier in volle snelheid oprijdt is reëel.

Na 21-22u mag je niet meer stoppen aan de rode lichten in grote steden (onze buurstad op een uurtje rijden Rondonopolis en de hele grote stad Cuiaba). De kans dat je overvallen wordt is dan te groot. In Guiratinga hebben ze geen rode lichten dus hier is er dat gevaar al helemaal niet. Dit is trouwens ook een veilig stadje of toch zeker hier in het centrum waar mijn dagdagelijkse leven zich voordoet. Ik kan mij zonder problemen overdag en ’s avonds alleen bewegen. Moesten jullie jullie ook hierover zorgen maken. De wijken aan de rand van het stadje (waar de meeste van onze kindjes en jongeren wonen) vallen dan weer beter te vermijden wegens heel veel drugshandel. Al ben ik er, in gezelschap, overdag wel aan een paar keer geweest.

Nog enkele andere tips van de locals:

Een cobra is het dodelijkste dier van Brazilië. De nodige paniek hierover heb ik mogen meemaken toen we onderweg naar Cuiaba waren gestopt aan een prachtig uitzicht. Er was een weggetje dat leidde tot een aantal lager gelegen rotsen. Nadat we hadden genoten van het mooie uitzicht en de fotoshoot was gepasseerd begonnen we met goeie moed naar boven te klimmen. Het eerste moeilijke punt was ook direct de plek om even halt te houden. Cecilia begon ineens heel hard te krijsen en Anne stond plots vele meters terug lager. Ariel daar en tegen die kon alleen maar zeggen ‘geef mij het fototoestel!!’. Tijdens het naar bovenklimmen en grijpen naar de rotsen had cecilia bijna een cobra vast tot deze begon te bewegen samen met ssssss-geluid. Gelukkig was er onze grote held Wagner die ons ook hier vakkundig en met de nodige schrik voorbij de cobra heeft geleid. We konden niet anders dan er langs aangezien het de enigste weg terug naar boven was. Ik moet zeggen dat de terugkeer plots veel vlotter en sneller ging dan de afdaling. De adrenaline zal er wel voor iets tussen gezeten hebben. Hierover achteraf ook wel de nodige hilariteit. Achteraf werd ‘deus’ wel uitgebreid bedankt.

Onder het thema tips van de locals valt ook de vele danslessen die ik al heb gekregen. Ze komen allemaal spontaan naar mij toe om mij te leren hoe ik mijn heupen moet loskrijgen. Het moet wel echt heel erg gesteld zijn. Ofwel gebruiken ze dit allemaal als excuus om met mij te mogen dansen. Al denk ik dat er nog wel degelijk heel wat werk aan de winkel is. De Brazilianen kunnen zelf wel heel goed weg met de heupbewegingen. Hun favoriete ritmische muziek (voor mij eigenlijk altijd een beetje hetzelfde) vraagt inderdaad ook wel om deze beweging. Wanneer er dan plots een ander soort ritme wordt gedraaid zoals stromae (jaja ook hier kennen ze ‘alors on danse’!!) of een ander engels liedje kunnen ze er met hun billen wel totaal niet weg mee. Ze staan dan allemaal stil. Geef me nog een maand of 10 en het zit ook in mijn heupen. Ik ga kunnen dansen als nooit te voren!!

Zo, het lijkt me duidelijk dat jullie jullie nog steeds geen zorgen moeten maken om mij! Ookal is mais ou menos (min of meer) hier het meest gebruikte zinnetje met mij gaat alles niet mais ou menos maar meer dan goed!

 

P1140215  

Eerste dagen ‘alleen’

Een eerste keer schrijven. Schrijven hetgeen dat ik alles behalve graag doe. Al is het maar omdat ik zeer graag praat. Dat is natuurlijk geen geheim voor jullie. Ik verontschuldig me nu alvast voor de nodige schrijffouten, dt-fouten en te lange teksten! Mijn Portugees gaat er op vooruit maar mijn nederlands zal er zeker niet op verbeteren. Aangezien de blog de meest efficiënte manier is om jullie mijn avonturen te vertellen zal ik dan ook proberen hier om de zoveel tijd iets te schrijven.

Na een eerste maand samen met drie andere belgen ben ik hier nu ‘alleen’. Ik ben verhuisd van het huisje van de vrijwilligers naar een gezellig kamertje bij de zusters. Alleen is zeer relatief want ik heb de nodige tia’s (tantes), oma’s (irmas=zusters), een broer (wagner) en zus (cecilia) die allemaal zeer goed voor mij zorgen. En dan vergeten we nog de hele boel kindjes en jongeren die elke dag schatjes van patatjes, met de nodige energie, zijn. Een vaderfiguur ontbreekt nog in het verhaal maar dat is net zoals bij de meeste van de kindjes.

De rust keerde weer op de pastoraal sinds ‘de belgen’ weg waren. En omdat hier elke dag wel iets speciaals gebeurde hobbelden Wagner en ik gisterenavond 42km richting tessouro over zand/rotswegen. We gingen naar wat we het locale Werchter zouden kunnen noemen. Horden mensen komen van heinde en ver per fiets (levensgevaarlijk), per auto, per bus, per moto (ook af te raden) en per bus.

Op de pastoraal is het al 3 dagen, sinds het vertrek van de rest, rustig wennen aan het nieuwe ritme omdat ook heel Guiratinga, jong en oud en hele families, houdt van feestjes. Dat hadden we al gezien op carnaval. Dat de kinderen drie dagen school missen is hier helemaal geen probleem. Op festival de praia de Tessouro moeten we dus allemaal zijn dit weekend. Het is wel degelijk een natuurlijke praia aan een brede rivier. Onderweg plukten we nog even een vrouw uit het water die van op een gammel brugje 10m lager in het water was beland na ze als passagier van de brommer viel. Haar namorado zag door de broes het water niet en zocht tevergeefs naar zijn ‘amor amor’. Hierbij kwam Wagner zijn pillamp goed van pas. Ze hield er gelukkig alleen een zeer nat pak aan over. Achteraf ook hierover de nodige hilariteit. De festa hielden we dan weer voor bekeken wanneer de elektriciteit het begaf en het een uur later nog steeds donker was. In brasil é tudo possivel! Terugkeren gaat blijkbaar sneller want die kant van de weg zou beter zijn. Ook rijd je beter in het donker want dan zie je de tegenligger zijn lichten in het stof. Morgen is het overdag levensgevaarlijk voor de motos op die weg. Dan trekken nog meer mensen naar ginder en is het gewoon één grote stofwolk. Vorig jaar vielen er blijkbaar verschillende doden… . Maar zeker wel een gezellige avond met leuke muziek!

Mijn maag wendt ondertussen aan de Braziliaanse wegen (al apprecieert die het meestal niet, hoera pilletjes). Bobbejaanland is er niets tegen.

Dadelijk komt mijn lokale zus, cecilia, mij halen. We doen een Braziliaanse girlsnight bij haar thuis. Alleen bij de zusters vinden ze allemaal maar saai. Morgenvroeg samen naar de mis. Morgennamiddag een echte en mijn eerste Braziliaanse churasco (bbq) bij Wagner en zijn familie. Ik ga ze hier moeten proberen uit te leggen dat het niet noodzakelijk is om elk weekend een druk animatief programma te voorzien en ik zeker ok ben met wat rust na een weekje Pastoraal. Maar de zuster heeft hen ingefluisterd dat ze voor afleiding moeten zorgen buiten de pastoral want anders zou ik het niet volhouden. Diezelfde Irma Maria Luisa is voor een maand naar verschillende steden in Brasil voor voordrachten en retraites. Ze belt voorlopig elke dag om te horen hoe het hier gaat! Een echte oma met de nodige pit ook wel.

Dat afleiding noodzakelijk is dat is wel een feit. De jongeren en kinderen zijn hier vaak totaal losgeslagen, niet te houden en overenthousiast. Op het moment zelf is het altijd even twijfelen tussen ga ik nu wenen of gewoon kei hard beginnen lachen. Achteraf is het vooral wel hilarisch. We werken aan de taal om de kinderen onder controle te krijgen. Veel valt te verklaren dat ze thuis weinig structuur kennen, weinig speelruimte hebben en buiten armoede ook nog de nodige problemen hebben. Problemen die ik probeer lost te laten en gelukkig voorlopig nog maar beperkt mee geconfronteerd wordt.

Volgende week start ik met 5 groepen engels. Drie namiddagen voor de jongeren van de pastoraal. En 2 avonden met half Guiratinga. In de voormiddag speel ik met de kleine kindjes, help ik bij het huiswerk waar kan (mijn cijferen, hoofdrekenen en maaltafels die ik nooit heb gekend gaan er ook op vooruit). Hierna neemt de ochtendgroep een douche en spelen cecilia en ik kappertje. Ik maakte mijn eerste ingevlochten vlechten en het zal volledig in de vingers zitten wanneer ik naar huis kom.

Zozie, zoals jullie zien gaat het hier helemaal ok en heb ik het helemaal naar mijn zin. Al is het maar omdat ik op de volle maand nog maar 3 bonen heb gegeten (verplicht door één van de jongeren want je moet alles eten) en er elke dag lekkere cake wordt gemaakt door één van de tia’s.

Ik wens jullie allemaal een gelukkige verjaardag van Don Bosco! Hier is het op een klein gebedje redelijk beperkt gebleven! De kinderen en jongeren hebben vorige week wel wat rond Dom Bosco gewerkt.

Veel liefs, zonnige en warme groetjes

Blog Filine Declerck