Groepsfoto`s

Enkele kiekjes

 

Extra foto’s van het schooltje en het huis volgen later.

 

¡¡¡ Gewijzigd vluchtschema !!!

Onze geboekte vlucht werd geannuleerd door ethiopian airlines. Hieronder kan u ons nieuw vluchtschema vinden:

ET 863U 13AUG T van LUSAKA naar ADDIS ABEBA van 13u15 tot 20u25

ET 706U 14AUG W van ADDIS ABEBA naar FRANKFURT van 10u15 tot 16u35

LH1024W 14AUG W van FRANKFURT naar BRUSSEL van 21u00 tot 21u55

Aankomst is dus 1 dag later. Tot dan 😊

Weer een weekje verder…

We pikken de draad weer op na het uitstapje naar het rustieke meer.

Maandag en dinsdag werkten we verder aan onze projecten: de meisjes schilderen en de jongens bouwen. Door de overenthousiaste Zambiaanse vrijwilligers werden de muren van het schooltje almaar kleurrijker en voller, met een varkentje zonder hals tot gevolg. 🙂 Ondertussen is onze kennis van het Bemba al indrukwekkend en ook de Zambianen blijven niet achter met het Nederlands!

De kindjes blijven niet zonder onze aandacht en ze beschouwen ons als hun barbiepoppen. Onze haren worden steeds opnieuw gevlochten door tien handen tegelijk – knopen, vettigheid en pijn gegarandeerd!

Woensdag zijn we na het werken een plonsje gaan nemen in het zwembad van een plaatselijke lodge. Ondanks het warme weer werd het een ijskoude duik. Brrrr.

De volgende dag werd het mannenteam versterkt door Sophie in het kwadraat. Na vijf minuutjes observeren, mochten ze hun eerste stappen zetten in de machowereld van het voegen. Ondertussen zijn ze al echte pro’s – ze zijn zelfs beter dan sommige locals. 🙂 Anneleen en Celine kwamen in de namiddag voegles volgen van hun sista’s. 😉

Vandaag was het eerder een rustige dag in het voegen, maar het zonnetje zorgden voor een rood kleurtje bij Anneleen en Sophie Geuens, terwijl Sophie Goossens almaar bruiner wordt! Blijkbaar zijn we ook kindermagneten want sinds de vrouwen de werf betraden, duiken er overal bosjes kinderen op. Het ziet soms echt zwart van het volk.

Sinds woensdag is ook het derde project van start gegaan: het renoveren van een huisje waar een gehandicapt meisje met haar mama en broer woont. Hier staan Mathieu, Daan en Arne afwisselend te plamuren.

Nog een paar weetjes:

– Celine werd door een bende zotte, dronken vrouwen meegetrokken en gedwongen om een dansje te placeren. Wij stonden erbij en keken ernaar. 🙂

– We kregen bezoek van een geadopteerde Hollandse Zambiaan die zijn thuisland komt ontdekken.

– Vandaag is er hier een groot feest want een van onze huisgenoten viert haar naamdag. Happy nameday Anna!

– De jongens zijn momemteel druk in de weer met het voorbereiden van ons weekendtripje naar een van de mooiste plekjes in Kabwe.

– Wist je dat de kindjes ons telkens begroeten met het enige Engelse zinnetje dat ze al kennen: “How are you?” – “Fine! And you?” – “How are you?”

– Onze werkdag wordt telkens afgesloten met een heerlijke oliebol van een kraampje langs de weg. Wij zijn alvast fan!

– In het schooltje bleek een ‘black hole’ te zijn: de ene dag verdween de rode verf, de andere dag kleurboeken. Wanneer we ons dan luidop afvroegen waar deze spullen heen waren, doken ze de volgende ochtend plots terug op. Tiens tiens…

We gaan nog even verder feesten en wensen jullie Cungulo mukwai!

xx Anneleen, Celine en Sophie in het kwadraat!

Chill-time

Vandaag hadden we vrij en hebben we wat leuke lokale hang-outs gevonden: lodge bezocht, bartje gedaan, maar bovenal rondgelopen op de domeinen van de oude mijnen, waar we dit wondermooi meertje gevonden om in te plonzen!

Verslagje van ‘the boys’

Terwijl the girls hun artistieke talenten aanscherpen, wordt bij ons de fysiek op de proef gesteld. De doelstelling Is om in een dikke twee weken de ‘community hall’ af te werken. Deze moet dienst doen als bijeenkomstplaats en preschool. Eergisteren hebben we hiervoor de fundering uitgegraven met spades en pikhouwelen. Gisteren hebben we de fundering gelegd en vandaag –terwijl de fundering aan het drogen is- hebben we bakstenen klaargelegd.

Enkele korte weetjes nog van de voorbije dagen:

– Nachio –een vrijwilliger uit de community die ons bij de werken helpt- is vandaag gestoken door een schorpioen nadat deze in zijn broek gekropen was 😉

– Hierdoor hebben we ook een bezoek gebracht aan het plaatselijke hospitaal

– Bakstenen gooien is leuk, behalve wanneer ze uiteen spatten in je handen

– Voor het mengen van cement, zand, water en keien zou het tof geweest zijn hulp van machines te hebben

– We wel heel dankbaar zijn voor de gehoorzame vrouwen (niet de Belgische die we mee hebben) om water aan te brengen

– We ondertussen reeds de eerste woorden Bemba kunnen

Ohja, en het is hier heel leuk en zonnig enzo

Enkele foto’s

mmmm nchima

Groepsfoto

1-2-3 fotomodel

In actie

Muli Shani umusungu!

Terwijl Mathieu en Celine de afwas aan het doen zijn en Arne en Daan een matchke ping pong spelen komen wij nog eens bloggen.

Een korte samenvatting van de voorbije twee dagen:

Voor de projecten hebben we ons opgesplitst in 2 groepen. De mannen aan 1 kant ontfermen zich over het bouwen van een nieuwe school terwijl de vrouwen hun artistieke skills bovenhalen bij het verven van een andere school even verder op. Dit doen we samen met een team van Zambiaanse vrijwilligers. Tot nu toe heeft het painting team een grauw lokaal omgetoverd tot een klasje met witte muren en blauwe golven. Wauuuuuw. Voor de komende dagen hebben we nog kleurrijk werk voor de boeg. Hoewel onze tekenkunsten zwaar worden overschat, zullen we toch de Picasso in ons naar boven laten komen. Onze pauzes worden leuk opgevuld met  het entertainen van overenthousiaste kindjes. Makkelijk te plezieren en aan elke hand 10 maar toch soms wat bezitterig =)

Nog een leuk weetje: elke middag krijgen we lokaal eten voorgeschoteld waaronder Nshima -een soort witte brij die we tot balletjes moeten kneden. Hierbij de  bijhorende gebruiken-lees: eten met de handen, hopelijk baart oefening kunst.

Een verslag van de boys volgt een van de komende dagen.

Ondertussen is Celine erbij komen zitten dus veel groetjes van Anneleen, Celine, Sophie en Sophie

 

 

Hello zambia

Nadat Arne onze eerste poging heeft verwijderd, zijn we nu weer op kruissnelheid om onze eerste post te plaatsen.

We zijn veilig aangekomen na een 32 uur durende reis. Via Frankfurt -met gratis koffie- gingen we eerst naar Addis -luchthaven met lekkend dak- en dan naar Harare, waar we voor het eerst het echte Afrikaanse landschap zagen vanuit een spliksplinternieuwe 787-Dreamliner. In Lusaka snoven we het Afrikaanse stadsleven op: hectisch, vervuild en eigenlijk ook wel nog modern. Na een tussenstop in een shopping center, dat even goed in Europa had kunnen staan, vervolledigden we de reis met de bus naar Kabwe.

Vandaag zag onze dag er als volgt uit:

• English breakfast
• Omgaan met stapels Zambiaans geld.
• Kennis gemaakt met Makululu, onze drie projecten en hopen kinderen.
• Bumpy jeeptochten op aardewegjes.
• De plaatselijke markt doorkruist.
• Onderhandelen over de prijs van voetballen, terwijl onze vrouwen werden gefotografeerd door enthousiaste Zambianen.

Na de eerste impressie van onze projecten, vragen we ons af waarom we nooit een muur hebben leren bouwen. De projecten lijken ons zwaarder dan voorzien en lijken ons projecten waar de bouworde nog van versteld zou staan.

Zonnige groetjes uit Zambia,

Jullie reporters ter plaatse.