Hallooo hier zijn we weer!!!

Al 7 maanden ver, nog maar 5 te gaan, het gaat hier véél en véél te snel.
In Mollina, een klein dorpje in de bergen van Malaga hebben we samen met 18 monitoren en 150 andere EVSsers van over heel Spanje en de eilanden de 7 voorbije maanden geëvalueerd. Er waren verschillende sessies met verschillende onderwerpen. Niet alleen je eigen project werd geëvalueerd maar ook je contacten met mensen, je huisvesting, je vrije tijd,… heel je leven als EVS – vrijwilliger. Het was goed om daar even bij stilt te staan. Hoe gaat het nu?, Welke problemen ondervind je? Wat wil ik naar de toekomst toe veranderen?… Voor mij was de conclusie zeer positief, ik heb een goed contact met colleges en huisgenoten, mijn project is super! (misschien iets meer uitdaging), mijn vrije tijd zit boordevol en mijn Spaans verloopt vlot.

Nu is het semana santa (Pasen) in Malaga. Hier is dat zeer belangrijk, geen chocolade eieren of paashazen zoals bij ons, maar processies en processies en….processies! De mensen van Malaga gaan met vreemde kostuums door de straten, een lang gewaad met een hoge puntmuts.
Zeer vreemd en niemand weet blijkbaar vanwaar die puntmutsen komen en wat dat betekend. Het is al 100de jaren traditie zeggen de Spanjaarden. (zelf ook nog niet gevonden op internet). Ze dragen een beeld van Jezus of de Maagd Maria met zo’n 300/400 man.
Het is indrukwekkend om te zien. Maar niet meer zo geweldig als ze van 3 uur s ’nachts tot 5uur voorbij je huis marcheren. De optochten duren hier heel de week en heel de dag en de nacht lang.

Ik heb de kinderen de Belgische traditie uitgelegd over paashazen en paaseieren, de kinderen waren zeer enthousiast. We maakten een klein paasmandje en ik verdeelde paaseieren die ik bij mijn vorig bezoek in België had meegenomen.
mijn collegas merkte op: Er bestaat bij jullie geen feest zonder chocolade e ! hahaha.

In elke groep heb ik nu 2 kinderen om te begeleiden dat gaat zeer vlot. Ik kan hun evolutie volgen en ondersteunen. Nu zoek ik naar educatieve spelen om het leren te motiveren maar dan op een speelse wijze bv: wiskunde met speelkaarten of dobbelstenen.

Het is hier zaaalig weer, 26 graden en de toeristen beginnen te komen.
Ik zie duidelijk het verschil tussen toeristen en Spanjaarden, hun manier van doen en hun outfit. De Spanjaarden dragen nog steeds jassen en laarzen en vinden het nog frisjes. Echt gek.

Wat staat er nu voor de volgende maand nog op het programma? Mijn verjaardag vieren met een BBQ op het strand, een reis naar Grand Canaria, bezoek uit België, wafels bakken en fun maken met de kinderen en veel naar het strand gaan 😀 !!!

Tot de volgende keer!

WARME groetjes van Petra

Foto’s

Hallo België

Ik heb lange tijd niets van me laten horen, maar dat komt omdat het hier nu druk druk druk is. Heb net mijn examen Spaans gedaan en ik ben geslaagd! Ik ga nu naar level B1. Ook was Ik was in België voor de feestdagen en daar had ik een zeer druk programma alle dagen wat te doen, met vrienden afspreken,… Nu gaat alles terug zijn gewone gang.

Ik ben vooral bezig met de kinderen. In de voormiddag bereid ik de spelletjes, liedjes,.. voor die ik na de middag ga gebruiken. Ik ken nu de kinderen veel beter en kan hun niveau van de Engelse taal beter inschatten. Zo kan ik hen aangepaste ondersteuning geven. Ze maken steeds meer vorderingen. Het is niet zo eenvoudig om het werk in de 3 verschillende scholen te combineren maar het lukt elke keer. Mijn Spaans is nu goed genoeg om de jongsten alleen te kunnen begeleiden. Vanaf februari zijn er  in elke schoolgroep 2 kinderen aan mijn toegewezen die ik persoonlijk ondersteun met hun huiswerk en studies. Nu ben ik ook zelf leerkracht. (voordien hielp ik de leerkrachten om alles en iedereen te leren kennen) Om me voor te bereiden gebruik ik de schoolboeken van de kinderen. Als het verplichte schoolwerk gedaan is en er is nog tijd over dan zingen we liedjes en spelen we spelletjes maar natuurlijk in het Engels, voor hen is het de leukste manier om de taal te oefenen.

Ik werk ook mee aan een” youth exchange” die Arrabal deze zomer wil uitvoeren. Ik bereide activiteiten voor rond het thema werkeloosheid, de andere Europese vrijwilliger doet de rest van het papierwerk. Een interessante uitdaging!

Er is ook een project “por Europa” waar ik spreek over mijn ervaringen als Europese vrijwilliger en waarom ik vrijwilliger ben. Dit project is om de jongeren in de dorpen rond Malaga te informeren over de mogelijkheden die er zijn in Europa.
Hier zijn veel kleine dorpen waar de jongeren niets weten van al de projecten die mogelijk zijn in Europa. Ik vind het fijn dat ik deze jonge mensen mee kan aanmoedigen om een stap verder te zetten en hun horizon te verruimen.

Mijn Spaans is enorm verbeterd. Ik kan nu vlot een gesprek voeren zonder veel na te denken enkel de verleden tijd verloopt nog stroef. Soms gebeurt er nog wel eens een miscommunicatie waardoor er verwarring ontstaat of een grap die ik serieus opneem. (best wel grappig) Voor mij is het soms goed om even na te gaan wat ze nu echt bedoelen.

Ik merk steeds meer cultuurverschillen op en dat maakt het allemaal zo boeiend! Zo was er met Nieuwjaar de traditie om 12 druiven te eten 12 seconden voor 24 uur. Voor mij was dit onmogelijk! Ik heb hier ook het vuurwerk gemist. Om 24 uur was er geen vuurwerk te zien. Hier verkopen ze wel veel vuurwerk, gewoon op de markt. Er is geen controle. Heel de maand december en begin januari hoor je hier constant bommetjes afgaan. Kinderen samen in het park die bommetjes gooien naar voorbijgangers. Er zijn ook ouders die kleine bommetjes kochten voor hun kleuters… volgens mij veel te gevaarlijk, maar dit is hier normaal.

Een ander verschil is dat de Spanjaarden veel zeggen en beloven maar niet veel doen. (in België kennen we dat ook natuurlijk maar hier is het echt wel uitgesproken pffft) Niet slecht bedoeld natuurlijk, ze leven nu één maal zeer relaxed. Toch wel even moeilijk om in te schatten. Maar het zijn zo een toffe, geweldige, warme mensen! ☺
Ik leerde al snel om initiatief te nemen om vanalles te ondernemen ik blijf niet meer wachten… een wandeling in de natuur, dorpen of steden bezoeken,…

Het is hier nu winter maar voor mij lente, ongeveer 10 tot 15 graden. Iedereen heeft het hier koud en loopt rond met een dikke winterjas, sjaals en wanten. Ze vinden dit verschrikkelijk en er wordt veel over geklaagd. Ook als het regent komt er bijna niemand buiten. Zo vroeg ik en de andere vrijwilliger om “Paza major” te bezoeken en de reacties die we kregen waren:” Ben je zeker??? Het regent wel e “(een paar druppels).

Een jaar in het buitenland is niet altijd rozengeur en maneschijn er zijn ook moeilijke momenten geweest. Bijvoorbeeld het organiseren van mijn leven hier. Soms was er geen eten in de koelkast of geen kleren in de kleerkast. Ik moet hiervoor meer tijd vrijmaken om dit ook allemaal te organiseren. Het is niet gemakkelijk mijn eerste keer alleen wonen.
Soms heb ik het ook gewoon even moeilijk of moet ik even tijd nemen voor mezelf om alles te laten bezinken en te verweken. Soms was het even teveel of gebeurden er teveel zaken tegelijk. Ik kom mezelf hier steeds opnieuw tegen maar ik leer hier enorm veel van. Ik kan altijd op mijn collega’s en mijn vrienden rekenen als het wat  moeilijk is. Maar, ik heb er nog geen moment spijt van dat ik hier naartoe ben gekomen! Ik voel me hier helemaal thuis ben echt opgenomen in het team. Het is mijn 2^de familie J. In mijn vrije tijd spreek ik regelmatig af. Samen met de 8 EVS vrijwilligers die in Malaga verblijven of met Spaanse vrienden gaan we vanalles ondernemen en dat is dolle pret! De dorpen of steden in de buurt worden door ons regelmatig bezocht. En in Malaga zelf valt er steeds iets te beleven, de stad leeft! De tijd vliegt hier ben hier nu al 5 maanden en heb echt nog geen zin om naar huis te gaan ☺

Hola Belgica, qué tal?

Mijn naam is  Petra Van Looveren, ik doe met Jeugddienst Don Bosco mijn EVS voor een jaartje in Malaga van September 2013 tot september 2014.
Zuid Spanje, Malaga dan denken we meteen aan zon, zee, strand, lekkere tapas, relaxen, vakantie, flamenco, sangria,… maar het is veel meer dan dat. Ik heb deze 1,5 maand mogen proeven van het echte leven in zuid Spanje. Ik woon tussen de lokale bevolking in een middelgrote flat, in een normale buurt. Hier leer je de echte Spaanse cultuur kennen.
Het levensritme, de vele tradities, hun religie, de warmte en openheid van de bevolking en de armoede die hier toch wel zichtbaar is.

Mijn host organisatie is Arrabal, het is een organisatie die de zwakkere in deze maatschappij ondersteunt: arme, werkloze, mensen met een handicap, kinderen, gevangen,…
Mijn project is met de kinderen. Ik werk voor de middag met de ouders, interviews/gesprekken over hun leven en het leven van de kinderen en hoe we dit kunnen verbeteren (voor mij nu nog observeren). Na de middag ga ik naar scholen om de kinderen daar te helpen met hun huiswerk, studeren, Engels, leerrijke spelen,… en dit allemaal in het Spaans J In het begin verliep dit een beetje moeizaam maar het gaat steeds beter. Ik krijg 8 uur per week Spaanse les in een klas van 30 leerlingen van verschillende nationaliteiten en leeftijden. Ik leer ook veel bij van de kinderen ze leren mij Spaanse liedjes, spelletjes en proberen alles uit te leggen.

Ik sta er hier niet alleen voor, ik word enorm ondersteund door alle werknemers bij Arrabal ze zijn zeer open en helpen me waar nodig. Bij een EVS krijg je ook een training over het programma. Bij mij was dit in Extramadura (baños de Montemayor) samen met 25 andere vrijwilligers. We spraken over verschillende thema’s: youth pass, verzekering, culturen, problemen die kunnen voorkomen tijdens je EVS en zoveel meer.
Er was ook tijd voor ontspanning, zo bezochten we El túnel (een wandeling langst een oude spoorlijn) en nationaal Natuurpark Monfragüe.
Het was ook een kans om andere vrijwilligers te leren kennen vanuit heel Europa en hun culturen.

Voor mij was het verhuizen naar een grote stad en totaal zelfstandig leven een grote uitdaging, maar geniet er met volle teugen van. Leven in een stad heeft zijn voor en nadelen. Ik moet vooral nog wennen aan het vele lawaai dag en nacht.
De grootste verschillen met de Belgische cultuur zijn het levensritme. Hier heb je lange dagen, maar op een rustiger tempo waaroor je het kan volhouden. S’middags eten ze hier tussen half 3 en 4 uur en s’avonds tussen 21 en 22 uur. Er zijn ook kleine verschillen zoals de begroeting: ze geven 2 kussen altijd en aan iedereen ook bij de eerste ontmoeting.

In volgende maanden wil ik me met de kinderen vooral focussen op de Engelse taal, want dat is hier heel hard nodig, ongeveer 80%  van de bevolking spreekt enkel Spaans en zo is het nog moeilijker om werk te vinden. Dus als iemand leuke en leerrijke Engelse liedjes, spelletjes heeft stuur ze maar door. Alvast bedankt, tot de volgende.

Groeten uit Malaga

Petra is aangekomen in Spanje