Mijn avontuur begon maandagochtend vroeg. Op de luchthaven had ik afgesproken met Tine, de andere vrijwilligster van België. Van Brussel vlogen we naar Frankfurt en vervolgens naar Panama. Na een tiental uren kwamen we aan in Panama waar helaas onze vlucht geannuleerd werd. We hebben niet geklaagd want we werden naar een luxe hotel gebracht waar we een dubbel bed voor onszelf hadden én een super uitgebreid ontbijt.
Na 36 uren reizen kwamen we eindelijk aan op de luchthaven van Guayaquil waar Gregorio en Jenske (de vrijwilligster van Nederland) ons stonden op te wachten. Dit was meteen onze eerste Spaanse conversatie. Aangekomen op het project werden we hartelijk verwelkomd door de kinderen. Ze waren meteen heel aanhankelijk en stelden ons allerlei vragen (in het Spaans natuurlijk). “Mas despacio” heb ik meermaals moeten gebruiken, want de kinderen praten zeer snel en heel binnensmonds. Na een kennismaking met de kinderen heeft Jenske ons een rondleiding gegeven op het project.
De eerste week hebben we vooral het project en de mensen die er werken, leren kennen. Casa Don Bosco is een groot project waar alleen jongens van 6 tot 17 jaar naar toe mogen komen. Er is namelijk een school, waar ook kinderen van buitenaf naar toe komen. Verder zijn er voetballessen na school voor de kinderen die hier verblijven en kinderen van buitenaf (alles staat hier in het teken van voetbal, de kinderen hopen de nieuwe Lukaku te worden). Tot slot zijn er twee leefgroepen die elk bestaan uit ongeveer 13 kinderen. Alle kinderen zijn hier geplaatst door een rechter en de meeste verblijven hier permanent. Een klein aantal kinderen gaan in het weekend wel naar familie.
We hebben een hele week mee gewerkt in Casa Don Bosco wat inhield dat we elke dag om 7 uur opstonden, ontbeten met de kinderen en vervolgens de kinderen naar school brachten. In de voormiddag hebben de kinderen lessen zoals engels, lengua, wiskunde… In de namiddag zijn er eerder praktische lessen zoals schaken, dansen… Tine en ik hebben al kennisgemaakt met de professor van schaken. Hij heeft ons een twee uur durende schaakles gegeven en ons heel wat cursussen overhandigd zodat we dit de kinderen verder kunnen leren. Ik moet zeggen een schaakles in het Spaans is toch wel de moeite, na twee uur was ik kapot! Na al de lessen hebben de kinderen voetbal training tot 18u. Dan moeten ze douchen en hun huiswerk maken, is er avondeten en tot slot een avondactiviteit (bijvoorbeeld een film).
Hier enkele foto’s van Casa Don Bosco.
We zijn hier met een hoop vrijwilligers. Zo is er ook nog Alan, een jongen van Zwitserland en vier vrijwilligers van Ecuador (die ook alleen maar Spaans spreken). De vrijwilligers van Europa hebben iedere donderdag mis bij de Padres, erna eten we samen met hun. Na het avondeten zijn we met Gregorio naar een winkelcentrum in de stad geweest om een pintje te drinken (jep in een winkelcentrum iets gaan drinken is de normaalste zaak van de wereld hier). Elke vrijdagochtend is er om 6u meditatie bij de Padres gevolgd door een mis en een ontbijt samen met hen. We gaan hier een viertal keer per week naar de kerk. Ik moet zeggen ik begin er aan te wennen en zie het als een onderdeel van mijn dag. Voor de vrijwilligers van Ecuador is alles een beetje anders, want zij verblijven hier één jaar.
Zaterdag zijn we met de kinderen naar een park in de buurt geweest waar we hebben gevoetbald. Normaal hebben de kinderen op zaterdag catechese les, maar maandag is een feestdag dus hadden we een dagje rust en ik heb er ten volle van genoten!
En dan was het alweer zondag. Elke zondag hebben de vrijwilligers van Europa een vrije dag. We zijn samen met Edwin en Nathalie (twee mensen die hier werken op het project) naar het centrum van Guayaquil geweest waar we Malcon 2000, Iguana Park (een park vol leguanen), Mercado Artesanal en Las Peñas hebben bezocht. Vanaf Sant Anna Hill hadden we een zalig uitzicht over heel Guayaquil. Verder hebben we die dag veel gegeten (Mc Donalds en Salsipapas – frietjes met knak worst), want een hele week lang twee keer per dag rijst eten is toch wat te veel van het goede.
Maandag zijn we met de kinderen van de leefgroep naar een historisch park geweest. Het was een park vol dieren en enorm druk omdat het een feestdag was. De kinderen vlogen door het park en wouden zo snel mogelijk het volgende dier zien. Het was dus een beetje hectisch, maar zeker een bezoek waard! Daarna zijn we met de kinderen naar Malcon 2000 geweest en hebben we wat rond gewandeld in de stad. Een leuk einde van het verlengde weekend!
De tweede week zijn Tine en ik naar Nigeria geweest, een van de armste wijken van Guayaquil, waar ook een project van Don Bosco is (Juanito Bosco). Hier zullen we de komende maanden aan de slag gaan doorheen de dag. Het is een centro communitario waar de kinderen na hun school naartoe kunnen gaan en waar er “ondersteuning” geboden wordt bij het maken van hun huiswerk. We hebben hier een hele week geobserveerd en ons laten meeslepen in het ritme van de dag van Juanito Bosco. We zoeken nog uit wat onze rol hier kan zijn, we denken momenteel aan wiskunde en lengua lessen aangezien we hebben gemerkt dat het merendeel van de kinderen zelfs niet kan lezen of schrijven.
Het is momenteel zaterdag en we hebben een leuke dag achter de rug. Tine en ik waren uitgenodigd op Juanito Bosco omdat er een groot voetbaltornooi was. De komende 4 weken zullen de kinderen uitvechten wie er de beste voetbalploeg wordt van Nigeria. Erna was er een knutsel les waarbij de kinderen gebruikt mochten maken van klei. We zijn de dag geëindigd met een lekkere Empanada (mijn lievelingseten hier!).
Het waren twee weken vol nieuwe ervaringen en indrukken, ik heb er van genoten en ben benieuwd wat de komende weken gaan brengen.
Hasta luego!
Hanne
(Anna en Español, want Hanne is onuitspreekbaar in het Spaans)
Happy Birthday to my sweet Eirini🌺
Jeugddienst Don Bosco wereldwijd. 