Het is al lang geleden dat we het woord tot u allen gericht hebben. Toch willen we van de gelegenheid gebruik maken om u op de hoogte te houden van het feit dat we allemaal gezond en wel zijn.
Vorig weekend, ttz. twee weekends geleden, zijn we op bezoek geweest in het aards paradijs. De oppertante van de Pastoral bezit namelijk in het aards paradijs een ranch. Bij een ranch stellen we ons een boerderij voor met paarden, maar noch boerderij, noch paarden waren aanwezig. Wat was er wel: een gigantisch mooie rivier, een zwembad(je), een mega lekkere Braziliaanse BBQ, een Speedy-Gonzalvez boottocht, een dromerige hangmat, zalige zwempartijtjes en de oneindige gastvrijheid van de oppertante en haar echtgenoot. Puur genieten. (De weg naar het paradijs was iets minder paradijselijk, maar dat hadden we er graag voor over.) ’s Avonds gingen we voor de tweede keer naar carnaval met optredens op het plaatselijke plein, om moe maar tevreden in ons bed te kruipen en ’s anderendaags op te staan met super
kleine oogjes.Terug naar de realiteit dan. Gelukkig maar. Maandag stonden de kinderen te drummen om met ons te spelen. Na het weekend merken we wel dat ze ons een beetje gemist hebben. We moeten nog maar de poort binnenkomen en ze stormen op ons af om te knuffelen, te vertellen, op onze schoot te komen zitten, en vooral veel vragen te stellen waarop we af en toe een antwoordje kunnen geven.
De rode draad doorheen onze dagen is de muziekles. Zowel in de
voormiddag als in de namiddag hebben we een groepje om gitaar of blokfluit te leren. Dat is niet altijd eenvoudig. Soms is het ritme helemaal zoek of worden we
horendol van het constante gefluit. Maar het moet wel gezegd geworden: er zit talent in de bende. Nieuwe Gustavo Limas zijn in aantocht. Hou u alvast klaar voor de volgende Balada boa (Tsjetsjeteretsje Tsjetsjederetsje tsje tsje etc.).
Daarnaast doen we ook nog heel wat activiteiten. We speelden waterspelen, onder andere bekers op het hoofd, bekers omspuiten, sponzengevecht, flessen vullen, maar vooral nat worden, want dat kan hier allemaal geen kwaad. Tijdens het douchemoment hebben de jongens zelfs geen handdoek nodig, ze wachten gewoon tot ze opgedroogd zijn (binnen de 5 minuten). We deden teamspelen alla stoelengevecht, koningsbal, mijnenveger, levend dammen… en knutselactiviteiten allerhande: van weven met papieren stroken, over loombandjes maken, boten en vliegtuigen bouwen en kleuren en dan de eindeloos mooie dromenvangers, die na vijf dagen af zijn geraakt. De algemene tendens tijdens deze activiteiten is dat de ene het beter kan dan de andere, de andere het beter wil kunnen dan de ene, de ene gewoon te lui is en de andere het gewoon niet wil begrijpen. Maar toch zijn het schatjes van patatjes!
Omdat de school, Santa Therezinha (aan de overkant van de straat) zo jaloers is op onze fantastische activiteiten, werden we geconvoceerd om ook tijdens de speeltijd ons beste beentje voor te zetten. 120 kinderen werden op dinsdag zonder meer aan ons overgeleverd. Met 120 kinderen vlaggenstok spelen in drie cirkels en Chinese voetbal met 12 ballen is geen sinecure. De klap op de vuurpijl kwam er met de Big Fat Pony… hilarische taferelen. De directrice heeft zichzelf nog niet bezig gezien op het filmpje.
Het voorbije weekend was Guiratingees rustig. Vrijdagavond gingen we naar de shopping in Rondonopolis. Het is echter vooral de heen- en terugrit die we niet snel zullen vergeten (Praise the Lord). Op zaterdag hebben we ons leven (zonder het goed en wel te beseffen) geriskeerd tijdens de stadswandeling in het drugskwartier van de stad. ’s Avonds aten we pizza in het plaatselijke restaurant. Naar wekelijkse gewoonte werd er op zondag Belgisch gekookt en stond er verse tomatensoep en vol-au-vent op de menu. In de namiddag kregen de nageltjes van de dames een nieuwe beurt. Op zondagavond maakten we een schema van wat we allemaal nog moeten doen deze week. Maar zoals dat gaat met schema’s: veel te krap, veel te weinig tijd en constant aanpassen (en we zijn nog maar maandag).
Tchau!!!